De lach van het voorjaar

Groningen. De vogels fluiten er vrolijk op los. De eerste zonnestralen prikken door de ochtendhemel. Kortom, het pluk de dag gevoel stroomt volop. Bovendien draagt de versie koffie er haar steentje aan bij.

We zijn onderweg naar onze deelnemers in Utrecht, die uitzien naar een nieuwe dag ontwikkeling van hun bewustzijn. Gezellig kletsen we over hun onrust, die al op 180 km afstand voelbaar is. En over de wonderlijke invulling die ze aan hun huiswerk hebben gegeven.

Het is een van die dagen waarop je het gevoel hebt dat het leven je toelacht en er niets mis kan gaan. Uhh, dat hebben jullie toch altijd zullen wellicht sommige lezers nu denken. Daarvoor ontwikkel je toch je bewustzijn?

Zestien uur later lopen we in de omgekeerde richting. Het regent en is koud in Groningen. We hebben vier chirurgische ingrepen achter de rug en zijn moe. Er wachten nog twaalf huiswerkverslagen die we voor morgen moeten lezen. We hebben de dag geplukt, maar nu is hij verwelkt.

De wekker gaat af, het is zes uur. De zon straalt al door de gordijnen en onze vogelvrienden fluiten vrolijk. De kat komt snorrend op het toetsenbord liggen, blij dat we alweer op zijn. Met een verse kop koffie lezen we de huiswerkverslagen en over drie uur zitten de deelnemers weer klaar.

Het is een van die dagen waarop we het gevoel hebben dat het leven ons toelacht en er niets mis kan gaan. Het leven is om serieus te nemen, maar niet om serieus te zijn.

Tijd om wakker te worden! En voor wie wacht op een teken: dit is het 🙂

Liefs
Céleste Banning en Rien Hagenaars
11-4-2018