De stagiair

Hij is een gewone normale stagiair van zeventien. Hij volgt een technische MBO opleiding en loopt stage bij een staal-bewerkings-bedrijf.

’s Ochtends om 5.30u gaat zijn wekker en om 6.30u rijdt hij door weer en wind op zijn brommer. Lassen, slijpen, schuren het zijn de dingen die hij op zijn stage plek moet doen. Zijn leidinggevende is een gewone normale productie man van eind veertig.

Dan verslag schrijven, sporten en nog wat werken bij de Action. Om uitgeput in slaap te vallen en de volgende dag gewoon normaal dit patroon weer te herhalen. Zijn motto is doorgaan, want dat is belangrijk.

Tot zijn lijf zegt stop. Vreemd, want zijn conditie was bij aanvang van de stage super.
De dokter wordt erbij gehaald, de stagebegeleider toont begrip, en toch kijkt iedereen een beetje vreemd naar hem.

Niemand die er bij stil lijkt te staan dat het fijngevoelige systeem van onze stagiair de grove omgeving van lasapparaten en vuile fabrieksvloeren niet meer verdraagt.

Voor onze stagiair verwarrend. Want, wat al die volwassenen om hem heen gewoon normaal vinden, is voor zijn generatie niet meer gewoon normaal.

En onze stagiair is niet de enigste. Veel jonge mensen met hem, worstelen in een wereld die vanuit hun ogen steeds ongewoner en abnormaler wordt.

Zijn wens is dat meer volwassenen hun bewustzijn ontwikkelen. Want wie begrijpt dat gewoon normaal voor ieder mens iets anders betekent, is in staat om op een gemoedelijke wijze met de jeugd om te gaan.

Ben jij een volwassene die zijn bewustzijn wil ontwikkelen?