De toekomst van Europa is rooskleurig

De toekomst van Europa is rooskleurig

Het lijkt wel of de Europese gedachte steeds ingewikkelder wordt. Toch was ik zelf ooit een voorstander van één Europa. En al snapte iedereen in 1991 dat het akkoord van Maastricht nog veel te wensen overliet, het goede gevoel was er.

Geen onzinnig gedoe meer aan de grenzen, gewoon in alle landen lekker met je Euro betalen. Vrijheid en ruimte voor alle Europeanen. Wie dat in deze tijd durft te zeggen, wordt al snel in een uiterste pool geplaatst.

De Britten bijna Brexit, de Italianen op ramkoers, Oost Europese einzelgangers en verdwaalde immigranten. Is er dan geen toekomst meer voor Europa?

Op het eerste gezicht lijkt het vreemd om over een rooskleurige toekomst voor Europa te praten.

Toch heeft Europa ook veel moois gebracht. Kijk eens naar de internationale focus van onze jeugd. Jonge mensen die dwars door Europa reizen, studenten die over de wereld heen hun stages lopen. In een tijd van individualisatie heeft het de verbindingen massaal voorbij onze landsgrenzen gebracht.

De krachten velden die binnen de Europese grenzen beschikbaar zijn, vind je nergens anders in de wereld zo rijkelijk terug. Het super rationele en gestructureerde Noord West Europa. Het warme en emotionele Zuiden van Europa. Het onbeteugelde verlangen naar vrijheid van de nieuwe Oost Europese lidstaten. Mix ze bij elkaar en zet er liefst wat bewustzijn in.

Nog de Russen, nog de Amerikanen en nog de Chinezen lijken hierover te kunnen beschikken. Het potentieel is onwaarschijnlijk veel groter dan we ons realiseren.

Dat zou de vraag kunnen oproepen, wat maakt dat dit enorme potentieel dan niet vrij komt? In de aanstormende generatie wisseling ligt het antwoord. Ruud heeft toen zijn werk gedaan, en ook Mark is zo goed als klaar.

Nu is het, net als bij de oude koningshuizen tijd om het leiderschap over te dragen aan de volgende generatie. Denk niet dat de volgende generatie als angsthazen zich achter hun grenzen terugtrekt. Welnee, daar zijn ze helemaal niet in geïnteresseerd.

Wie durft te kijken ziet de sporen van vernieuwing al door de maatschappij heen trekken. Ons koningshuis heeft de stap gezet, anderen volgen. De oude leiders beginnen inmiddels al aardig bejaard te worden. Jonge innovatie drijft de economie en niet langer de oude gevestigde bolwerken.

Dus er is hoop voor Europa. Veel hoop. De volgende stap van ons Europa, klopt aan je deur. En al verandert misschien de vorm, Europese samenwerking vanuit individualiteit heeft de toekomst.