BabyFacebook

Ik kan er niets aan doen, maar steeds wanneer ik naar Mark Zuckerberg kijk trekt mijn aandacht naar zijn wat kinderlijke gezicht. Eigenlijk vind ik hem een typisch voorbeeld van iemand, die is blijven hangen in zijn studenten tijd.

Deze nerdige ziel, blijkt dan de bedenker te zijn van het immense Facebook. Misschien ben ik jalours op zijn onwaarschijnlijke vermogen, misschien ben ik te buitenaards om de lol van Facebook te begrijpen. Feit is dat mijn bijdrage aan Facebook niet verder kwam dan pagina’s die werden verwijderd omdat er te weinig activiteit was.

Toch zijn er twee miljard mensen die in meer en mindere mate, gemiddeld een uur per dag op dit medium doorbrengen. Best een interessante groep, voor wie daar een belang bij heeft.

En dat zijn er nogal wat. Zo zijn er de adverteerders, de beleggers, de geopolitieke manipuleerders, de machthebbers, de geheime diensten. Het nu beruchte Cambridge, was al veel eerder gerelateerd aan de voormalige rechterhand van de Amerikaanse president.

Het geniale van Mark zit hem waarschijnlijk in zijn eigen afscheiding. Enerzijds zien we de studentiekoze jongen, die de onnozele Facebook gebruikers weerspiegeld. Gewoon, als jonge mensen onder elkaar je hele hebben en houden online delen.

Anderzijds is er de onzichtbare zakenman, die ongelooflijk veel geld verdient aan slimme zakendeals met belanghebbenden.

Dus wat doe je, als het mis gaat? Gewoon, wat altijd al het succes van BabyFace book was. Je brengt Mark in beeld. Ieder ziet het gedeelte dat hij graag wil zien en binnen no facetime, is alles weer bij het oude.

Tot de nadelen groter worden dan de voordelen…