hetzelfde doel

maandag 1 juni 2020

Vandaag 2e pinksterdag is een deel van Nederland weer open gegaan. Het eerste beeld vanmiddag was veel gedoe, met wachtende mensen en bibberige horeca medewerkers met barcodes en briefjes. Het zal er wel bij horen.

Ook ben je vanaf vandaag door de NS verplicht, om in het OV een mondkapje op te doen, om mee te mogen. Anders moet je met de auto of kun je niet meer ver reizen. Over dat het geen nut heeft is vrijwel iedereen het eens, maar het zal er wel bij horen.

We zijn op een pad geduwd waarbij de ene helft van Nederland zich gaat ergeren aan de andere helft. De ene helft die zich afvraagt, waarom dit nog nodig is, want het virus lijkt nauwelijks nog relevant. Versus de anderen die handelen vanuit het willen beschermen van onze ouderen en kwetsbaren.

na de angst komen de emoties

Nu de grootste angst verdwenen is, komen de emoties die we met 6 miljard mensen hebben opgebouwd bloot te liggen. Want, wanneer je over mensen hun grenzen gaat dan leidt dat tot emoties. Doe het met de mensheid en je creëert een enorm veld vol emoties.

De eerste ontlading zie je nu in Amerika. Even los van de aanleiding, die (als hij ‘waar’ is) al vreselijk op zichzelf is, zie je daar al dagen achter elkaar enorme protesten en rellen.

Het spanningsveld wordt op grote schaal ontladen. Wat een nog gevaarlijkere kracht is, wanneer mensen daarin proberen, dit voor hun eigen doelen aan te wenden.

de brave borst

Hier in Nederland lijken we de afhandeling van onze emoties te hebben uitbesteed aan onze regering. Mensen staan braaf in de rij, reserveren netjes voor hun restaurant, reiken mensen pompjes aan om hun handen schoon te maken of doen mondkapjes om in de trein. Ze gaan nog steeds over hun grenzen.

Het wachten is een beetje op een mooie, door de regering geënsceneerde rouwceremonie. Misschien een soort combinatie van een symbolische rouwstoet van 100 auto’s die door alle grote steden rijdt. Waarbij we allemaal klappen en bloemen gooien in het voorbij rijden.

liefde is geen eenrichtingsverkeer

Is ons doel als mensheid niet om gelukkig te zijn? En speelt vrijheid daarin dan ook geen grote rol? Op grote schaal hebben we onze vrijheden ingeleverd.

We accepteren het, omdat de overheid dit van ons vraagt. Maar lief zijn voor een ander betekent niet automatisch dat je lief bent voor jezelf. Voor geluk is het belangrijk dat liefde voor jezelf en liefde voor de ander met elkaar in evenwicht zijn.

De Nederlanders zijn op grote schaal bezig om zich voor anderen op te offeren, terwijl geen van hen daar zelf zoveel belang bij heeft. De echte belanghebbenden zijn degenen die aan de touwtjes trekken.

Want het geeft ze status en houdt ze overeind binnen hun eigen éénrichtings politieke wereld.

Dus kies voor liefde zonder voorwaarden

Dat maakt iedereen gelukkig. Het is goed voor je eigen gezondheid, je immuunsysteem en je gehele welbevinden. Het is goed voor je gezin, je relaties en de hele planeet.

Wat daar voor nodig is? Richt je aandacht op je verlangens. Bijvoorbeeld door voor jezelf de intentie neer te zetten: ik ben gelukkig.
Daarmee creëer je de omstandigheden, die je daar zullen brengen.

En houdt in gedachten dat vrijwel alle mensen hetzelfde doel hebben. Gezondheid, geluk, vrijheid en liefde. Daarvoor hoef je niet tot de rijkste 1% van de wereld te behoren.

Het is zachtste route om de opgebouwde spanningen af te voeren, brengt ons als mensheid zo snel mogelijk naar het hart en bespaart ons idiote theatervoorstellingen, bedacht door de éénrichtingswereld naar de top.

Liefs, wijsheid en gezondheid gewenst.