Leven in een spookstad

woensdag 1 april

Voorzichtig hebben we de Werfeling weer geopend van 13.00 – 16.00. Want zolang het bedenken van regels sneller gaat, dan het uitvoeren ervan, geeft ieder verkocht artikel, de kwetsbare ondernemer een klein beetje lucht.

De reis van huis naar hartje Utrecht, doen we te voet. Dat geeft een wonderbaarlijke ervaring van de stad.

hoe dieper in het centrum, hoe stiller het wordt

Zodra je de deur naar buiten verlaat, valt het op dat er in de woonwijk meer mensen buiten zijn. Boodschappers, ouders met kinderen, uitlaters en bouwers.

Eenmaal de woonwijk verlaten, wordt het snel stiller op straat. De bouwers vallen meer op en de hardlopers komen erbij. Bouwers lijken zich in een werkelijkheid zonder corona te bevinden.

En behoudens de marathon van Utrecht, ben ik nog nooit zoveel hardlopers tegengekomen als er nu op straat zijn. Heel Holland rent?

de wielers

Bewegen de hardlopers met een uiterste voorzichtigheid om je heen, de fietsers leven nog weer in een andere realiteit. Helm op, neus op het stuur en rijden alsof je leven ervan af hangt. De sport moet door.

Naarmate de wandeltocht het centrum nadert, begint ook het fietsverkeer te krimpen. Auto’s waren er toch al niet veel en de bussen beginnen het stadsbeeld te bepalen.

Bij het naderen van een bus 28 staat op de display: sorry, bus is vol. Even een kleine grijns, een chauffeur met gevoel voor humor. Maar, dat blijkt anders te liggen. Er zitten zo’n tien mensen en iemand met een rood hesje in de bus. Vol is vol.

Het grote kruispunt bij Tivoli is bijna leeg

Een enkele auto, een paar fietsers, verkeersregelaars en bouwers bepalen het stadsbeeld. Woensdag middag één uur en de stad is vrijwel leeg. Het klinkt nog stiller dan op zondagochtend.

Het roept de beelden van Zombie films in me op, waarbij uit een onverwachte hoek in een verlaten stad ineens een halfvergane figuur tevoorschijn komt. Toch niet, het zijn de bekende Utrechtse bedelaars, die weer zijn teruggekeerd.

De Oudegracht

Het leven keert weer een beetje terug. Broodje Mario en de bloemenkraam trekken wat publiek. Er zijn wat meer mensen die een ommetje maken, de Hema is open en nog wel wat meer winkels.

Aan de overkant van de gracht zitten een paar jongeren, netjes op afstand te genieten van het zonnetje. En zo breng ik een paar uur alleen door in de Werfeling. Na wat vioolspel sluit ik de deur en ga ik weer op de terugreis.

gezondheid, wijsheid en liefde gewenst