Snijpunt van lijnen

zaterdag 11 juli

Bijna vier maanden zijn we onderweg. Onder de leeftijd van 70, zijn er in Nederland, sinds de start van de crises, 670 mensen aan corona overleden. In 2018 gingen er dagelijks 120 mensen onder de 70 dood. Nog in Nederland, nog in andere landen rechtvaardigen de cijfers, het in stand houden van een 1,5m regiem.

Rutten oppert een herdenking voor de corona doden?
Dezelfde Rutten herdenkt 25 jaar Sebrenica. Wat, met respect voor de soldaten die daar zaten, één grote miskleun van de Nederlandse regering was. We kijken naar een overheid, die zichzelf eindeloos voor de gek houdt.

Hoe kan het dat overheden niet in staat lijken, hun eigen falen te overstijgen?

waanzin van de grootheid

Het was eind vorige eeuw dat ik een tijd werkte temidden van de ‘rijken’ van Nederland. Daar waar de top van de banken en ‘belangrijke’ bestuurders met elkaar hun zaken deden.

Als relatief ‘gewone directeur’ in loondienst van 35, verbaasde ik me over het gedrag van deze groep mensen. Het leek alsof ze de veiligheid bij elkaar zochten.

Stuk voor stuk, was iedere persoon eenzaam, verstrikt in geld, aandelenkoersen en rechtszaken. Waar ze gingen brachten ze verdriet en frustratie. En eigenlijk was het èèn grote en trieste aangelegenheid.

Niemand sprak elkaar aan op immoreel gedrag en hoe groter je ego, hoe meer je erbij hoorde. Vanuit een onverzadigbare drang naar geld en macht, manipuleerden ze overheden op alle niveaus.

Die cultuur groeide in de afgelopen twintig jaar verder uit, tot de ‘waterhoofd’ democratie van deze tijd. Een bestuurlijk niveau, met een opgeblazen hoofd, volkomen los geraakt van haar eigen lichaam: het volk.

Maar ook het volk gaat niet vrijuit.

gekte van de kleinheid

Zaterdag ochtend, traffic controllers in gele pakken maken zich op, om de overstekers, op het met stoplichten en zebrapaden gereguleerde kruispunt, in goede banen te leiden. Want als je tegen de richting in oversteekt kunnen er grote problemen ontstaan. Welke….?

Drie jonge meiden van de frietboer vinden het onverantwoord dat hun baas de winkel weer normaal wil openen. Terwijl de regen stroomt, staan hun klanten buiten. In gesprek met hen, lijkt de angst voor de besmettingen in Amerika, hun grootste bron van zorgen. Hoezo…?

België verplicht mondkapjes in de winkels. Van aantallen doden en ic bedden, is de dreiging nu verlegd naar besmettingsaantallen. Mensen maken zich druk om een repressie-app op je telefoon.

De kleine individuele mensen verliest zich steeds verder in de gekte. Maar een telefoon kun je weggooien. Friet kun je ergens anders halen en mondkapjes kun je ook niet opzetten.

Het lichaam van de maatschappij, wij de mensheid, lijken steeds verder los van te raken van ons hoofd.

Aan alle kanten lijkt de mensheid klaar voor een volgende stap.

het valt toch allemaal wel mee

In dezelfde jaren negentig was ik voor ons bedrijf in Hong Kong en in China. Het was een jaar voor de overdracht van Hong Kong, door Engeland aan China. De situatie doet denken aan waar we ons nu in Nederland lijken te bevinden.

De Chinese overheid deed haar ding, de gewone Chinees deed zijn ding. In alles was er een ‘witte’ en een ‘zwarte’ geldstroom. Twee werelden leefden langs elkaar. De connectie tussen beiden bestond uit corruptie en machtsmisbruik. Hong Kong leefde nog als in de westerse wereld.

Nu twintig jaar later, is big brother in China en Hong Kong een realiteit. Wie onvoldoende ‘sociale punten’ heeft, kan niet meer reizen. Iedereen wist toen al dat het vroeg of laat mis zou gaan. Het ging mis.

Veel mensen hebben een onheilspellend gevoel bij wat er nu gebeurt. Maar ook veel mensen negeren hun gevoel, als een complot emotie.

ter herinnering: Achteraf bleken onze overheden bij Vietnam, Golfoorlog 1 en Golfoorlog 2, de wereld op grote schaal te hebben voorgelogen. Meer dan de helft van de Amerikanen gelooft niet meer in het officiële verhaal van nine eleven.

nu alles bij elkaar komt

Stap voor stap lijken de ‘lijnen’ bij elkaar te komen. De weerstanden groeien en de protesten worden heviger. Het gedrag van autoriteiten wordt agressiever en het onbegrip hiervoor wordt steeds groter.

Toch lijkt de tsunamie van verandering, de kust nog niet te hebben bereikt. Met iedere week die voorbij gaat, voegen overheden nieuwe energie toe aan de golf.

Wanneer je teveel kijkt vanuit een klein perspectief, lijkt dit misschien beangstigend. Maar weet dat mensen geneigd zijn, om te klein te kijken.

de grootste conspiracy is van de ziel

In ons Aardse theater, vergeten mensen gemakkelijk dat we zielen zijn die hier iets komen ontwikkelen. Iedere dag worden kinderen geboren, met een passie en verlangen om een bijdrage te leveren aan de groei van mens en Aarde.

We leven in een tijdsvenster, waarin we als mensheid de overstap maken van onbewust naar bewust. Waardoor ons denken in dienst komt te staan van ons hart. Nu is dat andersom.

Dit is een stap die mensen enkel individueel kunnen zetten, omdat het gaat over de eigen vrijheid. Met andere woorden, het gebeurt via een persoonlijke confrontatie.

Voor wie gewend is om de confrontatie met zichzelf aan te gaan, is de stap naar het hart niet zo groot. Maar hoe meer je de confrontatie met jezelf uitstelt, des te groter is het gat om te overbruggen.

Dus durf mensen te confronteren. Want daarmee bied je ze de gelegenheid om de stap in zichzelf te zetten. Diep van binnen, weet iedere ziel die in deze tijd op Aarde is, dat we met elkaar onderweg zijn naar het hart.

Compassie is de sleutel

Compassie wil zeggen dat je kunt zien wat de ander nodig heeft. Dat je bereid bent een hand uit te steken. En misschien wel het belangrijkste, dat je de verantwoordelijkheid voor de stap bij die ander kunt laten.

Ik ben benieuwd wat de komende weken ons gaan brengen.
Liefde, wijsheid en gezondheid gewenst.