Tag Archief van: mensen

Het oprechte testament

/0 Reacties/in /door

boek: Het oprechte testament
auteur: Saskia Geerts
van:  Flare uitvaartgegeleiding

Voor wie zijn bewustzijn heeft ontwikkeld, is sterven misschien wel een van de meest fascinerende ervaringen van het leven. Maar natuurlijk is dat voor iedereen weer anders.

Speciaal voor iedereen die op een fijne manier een bericht wil achterlaten aan zijn nabestaanden, of tijdens het leven hierop wil terugkijken, heeft Saskia een prachtig boek geschreven. Je kunt het verkrijgen via deze link

Rien’s eerste kerstdag 1971

/0 Reacties/in /door

Rien’s eerste kerstdag 1971

 

Het was eerste kerstdag 1971…

Het is acht uur ‘s ochtends en mijn moeder is al op. Alhoewel de gordijnen al open zijn, is het nog donker in huis. Enkel een schemerlamp en de gekleurde kerstboomlampjes branden. Wat teleurgesteld kijk ik naar buiten, door het raam van onze flat op de vierde verdieping in Amsterdam west. Het heeft wel gevroren, maar de voorspelde sneeuw is uitgebleven.

In mijn blauwe streepjes pyjama kruip ik voor de gashaard. Een klein hoekje tussen de kachel en de bank, waar ik ’s ochtends vroeg graag zit. Het is net niet zo heet, dat mijn pyjamabroek vlam vat. Ik heb mijn Rik Ringers stripboek bij me en kijk hoe mijn moeder de tafel dekt.

Ze heeft net een kerst langspeelplaat van Frank Sinatra opgezet, wanneer mijn vader, ook in pyjama, uit de slaapkamer komt. Mijn broer is nog nergens te bekennen. Bijna ongezien leggen ze de kerstcadeautjes onder de kerstboom. Vanuit het hoekje verheug ik me op het grote platte pak onder de kerstboom.

Langzaam wordt het lichter en mijn moeder vindt het tijd dat ik me ga aankleden.

Denk eraan dat je je ribbroek aantrekt, we moeten straks naar de hoogmis, zegt ze tegen me. Getver hoor ik mezelf zeggen, moet dat echt? Als ik ergens een hekel aan heb is het wel met een kriebelbroek in de kerk zitten. Je mag je pyjama broek eronder aan doen, als je wilt zegt mijn moeder.

Ik stel het aankleden uit en dan schuiven we aan het kerstontbijt. Ik haast me, want dan kan ik zo snel mogelijk mijn cadeautjes uitpakken. Mijn moeder heeft een feestelijk ontbijt gedekt, met kerstbrood en een roomboter kerstman. Ik eet mijn eitje en een broodje hagelslag, maar eigenlijk ben ik niet te houden. Ook mijn broer begint steeds onrustiger te schuiven op zijn stoel.

Mijn vader spreekt de verlossende woorden: zullen we nu dan maar de cadeautjes uitpakken? Gespannen pakken we ons cadeaus uit. Ik krijg een Tamya bouwdoos van een Amerikaanse troopcarrier uit WOII. Liefst zou ik hem gelijk in elkaar gaan zetten, maar eerst moeten we naar de kerk.

Haastig kleedt iedereen zich aan en klim ik achter in onze bestel Eend.

Mijn broer en ik zitten ieder op een eigen gereedschapskist en houden ons vast aan de stoel. Het is best een eindje rijden naar de Krijtberg aan Singel. Daar aangekomen sluipen we stilletjes achterin de kerk. Het is namelijk zo, dat mijn vader een hekel heeft aan de preek en daarom steevast een half uur te laat de kerk in gaat.

Met enige plaatsvervangende schaamte, voor de mensen die geïrriteerd achterom kijken, schuiven mijn broer en ik in de kerkbank. Daar pak ik mijn wekelijkse kerkactiviteit op. Namelijk bootjes vouwen van kerkboekjes. Wanneer het papier op is, begin ik met wat ik het kaars staren noem. (Vele jaren later kwam ik erachter, dat ik hier eigenlijk mijn begaafdheid ‘reizen door dimensies’ aan het oefenen was)

Alhoewel ik er zelf een hekel aan heb om mee te zingen, geniet ik van de kerstliederen die in de overvolle kerk worden gezongen. En voor ik het weet parkeert de Eend weer voor de deur. Onhoudbaar ren ik de trap op en trek mijn kapotte spijkerbroek aan. Het duurt niet lang en ik zit achter mijn bureau met lijm, verf en schuurpapier om mijn nieuwe bouwdoos in elkaar te zetten.

Geconcentreerd verstrijkt de tijd en mijn vader vraagt of ik meega om opa op te halen. Omdat ik het leuk vind om met mijn vader in de auto te zitten, ga ik met hem mee. Deze keer mag ik voorin zitten, op de doorgezakte stoel die met telefoonboeken op hoogte wordt gehouden.

Opa

Mijn opa van 81 woont in de Haarlemmerstraat en heeft een onwaarschijnlijk vals vuilnisbakhondje, genaamd Sjennie. Alle deuren moeten hermetisch dicht blijven, want als Sjennie de kans krijgt rent hij naar buiten en bijt hij onherroepelijk de eerste de beste voorbijganger in zijn been.

Wanneer we terug bij ons huis komen ligt er een kerstboom op straat. Een vreemde blijdschap maakt zich meester van me. Dit kan niet waar zijn. Ik roep mijn broer erbij en voor je het weet liggen we op ons buik in de zandbak, om met kranten de kerstboom in de fik te steken.

Het is al donker wanneer mijn moeder op het balkon staat om ons te roepen voor het kerstdiner. Zwart van het roet verlaten we de zandbak. Om na een ontroerende ‘drummer boy’ kerstfilm op onze eerste kleurentelevisie, aan te schuiven voor het kerstdiner.

Opa heeft de kamer met zijn sigaren inmiddels veranderd in een blauw rookhol, maar ook dat hoorde bij de gezelligheid van die tijd. Gezellig kletsend zitten we weer aan tafel. Na de krabcocktail is er het wilde konijn met vruchtjes. Heerlijk soppend in de vette jus, gemengd met vruchtjes en appelmoes geniet ik vrolijk van het eten.

Tot mijn broertje naar buiten wijst.

Het sneeuwt, zegt hij. De hele familie kijkt verrast op en warempel, dikke vlokken hebben de straat al met een witte laag bedekt. Het kan niet mooier worden deze kerst. Het dessert is nog niet op, of vliegen we de trap af.

Buiten zijn andere vriendjes al druk in de weer met sneeuwballen. Het duurt niet lang of we zijn in een heftig sneeuwballengevecht verwikkeld, met de jeugd van de overkant. En dan gebeurt het onwaarschijnlijke.

Steeds meer vaders komen naar buiten en mengen zich in het sneeuwballen gevecht. Zo ook mijn vader en mijn opa, die grinnikend met zijn sigaar in het portiek staat toe te kijken.

Hoe ik die avond in slaap gevallen ben herinner ik me niet meer, maar een gedenkwaardige kerst dat was het. Een werkelijkheid die 47 jaar later, bijna niet meer voor te stellen is.

Ik wens jullie allen een geweldige kerst…

Kerstfeest 2018

/0 Reacties/in /door

Kerstfeest 2018

De kerstboom hangt aan de muur. Na 53 echte bomen, heeft hij plaats gemaakt voor een platte HK Living boom. Sky Radio is na 31 jaar vervangen door Spotify en na 40 jaar is Johnny Jordaan weer terug bij het kerstdiner.

Je hebt hem vast wel gezien, het kerstaffiche waarop bij iedereen staat xxe keer…… Het deed ons realiseren hoe de tijd onze kerstervaring heeft veranderd. Al is de magie in ons leven groter dan ooit, toch lijkt met kerst de glans van vroeger warmer.

Maar misschien hoort dat wel bij het ouder worden. We hoorden Greta van 15 op de klimaatconferentie spreken, over wat zij op haar 75e over de volwassenen van nu zou zeggen. Het lijkt erop dat we onze jeugd een zware last op de schouders hebben gelegd.

Het zou zomaar kunnen dat de klimaatverandering ons land dan met een sneeuwkap heeft bedekt. Vol mensen die met weemoed terug denken aan de groene kerst van 2018. Waarschijnlijk is tegen die tijd zelfs de holografische kerstboom alweer achterhaald.

Het klinkt een beetje als een Scrooge kerstverhaal. Misschien is de grootste uitdaging wel om het kerstfeest van 2018 in het nu te houden. Ga je herinneringen ophalen bij de boom? Of tijdens de derde gang al wegdromen over hoe het kerstfeest in 2019 beter zou kunnen? Neen, gewoon erkenning geven en genieten van met wie je hier en nu aan tafel zit.

Kijkend naar je familieleden, jezelf realiserend dat net als jij, zij ook verlangen om echt gezien te worden. Niet bevestigd om hun geweldige moppen, ook niet afgewezen om hun beschonken klaagzang. Maar gewoon als de levende zielen, die ze werkelijk zijn.

Dat geeft het meest warme kerstgevoel wat je kunt wensen. En dat is wat wij jou toewensen.

In elk geval zit ons jaar er bijna op. We hadden een prachtig jaar, met mooie ontmoetingen en bijzondere reizen. We hebben grote magie voor 2019 in onze ‘ketel’ zitten. Maar daarover later meer.

We wensen je een prachtige kerst en een gelukkig 2019 toe.

Liefs
Céleste Banning en Rien Hagenaars
18-12-2018

Veiligheid in ons bewustzijn

/0 Reacties/in , /door

Veiligheid in ons bewustzijn

Dagelijks worden we bestookt met het thema veiligheid. Want of je nu de ontwikkelingen in de wereld volgt, voor de x-e keer je password moet veranderen of op het vliegveld in de rij staat voor de Body-scan, je kunt er niet omheen.

Dat roept de vraag op hoe belangrijk veiligheid eigenlijk is in het menselijk systeem. Daartoe verdelen we het menselijk bewustzijn in verdiepingen van een flatgebouw. Waarbij de eerste verdieping die van de angst en het bestaansrecht is.

Op deze eerste verdieping van ons bewustzijn, zitten onze primaire vecht en vlucht reflexen, overlevingsstrategiën, onze angst en instinct. Kortom, alle onderdelen van het menselijk systeem die voortkomen uit de eerste fase van de evolutie. Eten, drinken, een dak boven ons hoofd en fysieke veiligheid.

In het hele flatgebouw van het menselijk bewustzijn, beslaat deze verdieping slechts twee procent van het totale vloeroppervlak. De rest van het menselijk bewustzijn is bezig met andere zaken.

Hoe kan het dat we maatschappelijk zoveel energie steken in iets, wat slechts twee procent van ons mens-zijn vertegenwoordigt?

Dan is er iets vreemds aan de hand. Want wie kijkt naar zichzelf en naar de mensen in zijn omgeving (we beperken het even tot Nederland), zal zien dat er maar weinig mensen zijn die geen eten/dak/fysieke veiligheid hebben.

Het antwoord laat zich verklaren door de verdieping in het flatgebouw, waar het grootste deel van Nederland zich momenteel in beweegt. Daartoe nemen we de lift naar de vierde verdieping van het denken.

De verdieping van het denken wordt vaak gevoed door angsten, emoties, herinneringen en is vooral bezig om dat te analyseren. Om van daaruit projecties naar de toekomst te maken. Een onbewuste verdieping die steeds weer uitkomt bij het vraagstuk van macht en onmacht.

Het maakt op deze verdieping niet zoveel uit wat je erin stopt. Alles wat hier zit wordt ‘herkauwd’, doordacht, en voorwaarts geprojecteerd. Stop er angst in en het zijn angst scenario’s die eruit komen.

Dus het thema veiligheid is niet een werkelijke bedreiging. Het is een bedachte bedreiging.

Wie zijn computer van bewustzijn voedt met angst, krijgt automatisch een enorme output op het thema veiligheid. Onbewust van dit alles spelen we dit spel mee. Tot we ons beginnen te realiseren dat ook de verdieping van het denken niet veel meer dan vijf procent van het flatgebouw van bewustzijn inneemt.

Veiligheid is nu een issue omdat we de waarde van het denken overschatten. Zodra we een groter deel van het menselijk bewustzijn gaan gebruiken, zul je zien dat het verdwijnt.

Politieagente vanuit onvoorwaardelijke liefde

/0 Reacties/in , /door

Politieagente vanuit onvoorwaardelijke liefde

Nog even en dan viert ze haar veertigste verjaardag. We spreken deze keer met een ‘echte’ politie agente, die inmiddels al vele jaren werkt in een van de 112 meldkamers.

Dagelijks spreekt ze met mensen in bedreigende situaties. Waarbij het aan haar en haar collega’s is, om complexe keuzes te maken die soms grote consequenties hebben.

Ze heeft wel een paar ‘lijken in haar mentale achtertuin’, door verkeerde inschattingen. Natuurlijk wordt ze daar tegenwoordig in bijgestaan met geavanceerde technische middelen.

Maar toch is het in de kern mensenwerk. Want als daar iemand in een noodsituatie belt, is het aan haar om in een fractie van tijd te beslissen, of en hoe de inzet van hulpdiensten zal plaatsvinden.

Ze legt uit hoe ze bij ieder gesprek haar energie naar de andere kant van de lijn stuurt.

Om in te voelen wat daar gebeurt. Waarbij haar eerste intuïtieve impressie een belangrijke aanwijzing is voor de te nemen stappen.

Daarbij weet ze haarfijn uit te leggen, dat wanneer ze te ver invoelt, de kans op het persoonlijk maken van de situatie snel groter wordt. En dat trekt een zware wissel op haar als mens.

Om dit werk goed te kunnen doen, is het voor haar belangrijk om ‘zuiver afgestemd’ aanwezig te kunnen zijn. Zodat de informatie die ze voelt, niet vertekend wordt door haar eigen emoties en gedachten.

Het liefst zou ze een werkplek hebben waar de energie stil en verfijnd is. Maar, alhoewel de rest van de organisatie met een zeker respect om haar en haar collega’s heen beweegt, lijkt dat een stap te ver.

De hiërarchisch gebouwde organisatie, met haar steeds ingewikkelder wordende procedures, neigt om haar steeds verder naar de lagen in het menselijk bewustzijn te drukken waar een zuivere afstemming onmogelijk is.

Het liefst zou ze zien dat de hele organisatie een opleiding Bewust Leiderschap zou volgen. Maar, zoals een verlichte meester betaamt, weet ze dat de organisatie daar nog niet klaar voor is.

Dus zet ze met plezier haar intenties neer en levert op haar unieke wijze een bijzondere bijdrage aan de veiligheid van ons allemaal.

De macht van kiezen

/0 Reacties/in /door

De macht van kiezen

De geest van dit moment nodigt ons uit om te kiezen. De hoeveelheid mogelijkheden, het onbegrensde verlangen, het ‘ik wil het hier en nu gevoel’ trekt mensen in een ‘kiezersblok’. Ik weet het niet meer, dus kies ik maar niet.

Het resultaat is dat de berg van verlangens en mogelijkheden rustig doorgroeit.

Om het je gemakkelijker te maken start KPN met een proef van gepersonaliseerde televisie reclames. Niet omdat het daardoor gemakkelijker kiezen wordt. Nee, omdat zij dan meer aan hun reclame kunnen verdienen. Wordt het nog moeilijker kiezen…

Hoe langer je wacht, des te intensiever wordt je bestookt met acties om je over te halen om te kiezen. En die stapelen zich weer op de eerdere keuze vragen. Je hoofd raakt voller en het ‘kiezersblok’ wordt sterker.

Nog even en de verleiding om de ander voor je te laten kiezen, wint het van je eigen mening. En zie daar het gewenste resultaat.

De macht om je eigen keuze te maken is langzaam veranderd in een onmacht.

Maar gelukkig, heb jij daar geen last van.
Het was slechts een scene uit de film over het land van Ja.

 

De onbewuste makelaar

/0 Reacties/in , /door

Portret:  De onbewuste makelaar

Onlangs heeft hij in één week zes huizen verkocht. Allen gingen ze boven de vraagprijs. Tijd om even rustig te zitten heeft hij niet meer. Het is een gekkenhuis, roept hij vanachter zijn computer.

Ik weet hem toch even achter het scherm weg te trekken en een paar vragen te stellen. Nog maar een paar jaar geleden trof ik hem aan in een stadium van uitzichtloze leegte. Hij verkocht niet eens zes huizen in een kwartaal.

En weer een aantal jaren daarvoor, scheurde hij met zijn cabrio door de buurt. Van de ene bezichtiging naar de volgende.

Het is een vreselijke baan, weet hij me nu te vertellen. Ik denk dat ik gek wordt. Mijn gezin heeft de crisis niet overleefd, tijd om mijn eigen huis op orde te krijgen heb ik niet. Iedere keer denk ik, ik houd hier mee op. Maar dan verandert de markt en voor ik het weet wordt ik weer meegesleurd.

Wat is je belang, vraag ik hem. Hij kijkt me verbaast aan. Mijn belang? geen idee. Daar heb ik geen tijd voor.

Mijn moeder kiest mijn kleren, mijn hond kiest hoe laat ik naar buiten ga. Bovendien kiezen mijn klanten mijn activiteiten en kiest mijn ex kiest mijn geld. En mijn buurman, die kiest de muziek.

Tijd om voor jezelf te kiezen, vraag ik hem voorzichtig? Maar zijn telefoon begint alweer te zoemen. Sorry, ik moet door en hij verdwijnt weer achter zijn scherm.

Ik denk niet dat de Bewust Leiderschap Academy iets voor hem is. Waarschijnlijk is hij onderweg naar zijn tweede burn-out.

Raadslid van Bewust Leiderschap

/0 Reacties/in , , , , , /door

Een raadslid, meester in Bewust Leiderschap, verwondert zich over de gedachtespinsels van haar collega’s, draagt bij aan de Europese bewustwording en politiek, en moedigt anderen aan om hun bewustzijn te ontwikkelen.

Lees meer

Zonnige zomer oplossingen

/0 Reacties/in /door

Zonnige zomer oplossingen

De tour is vertrokken, het weer is zomers en de vakantie nabij. Een voorspoedig draaiende economie en weinig grote drama’s. Is er dan niets om over te piekeren?

Jawel hoor, want er ligt nog een stapel werk op je bureau. En de lijst e-mails in de map prioriteit, dreigt je inbox te blokkeren. Tevens moet de auto nog naar de garage en is je gezin al in haar vakantie modus.

Bovendien vraag je je af of die vakantieplannen nu wel zo fijn zijn voor jezelf. Heb je eigenlijk geen zin om die lange rit met de caravan te maken. En wordt je van het verplichte happy hour op de camping ook al niet enthousiast.

Dan is het tijd voor niets. Gewoon naar je kantoor bellen dat je ziek bent. Tegen je partner zeggen dat je onverwacht op zakenreis moet. En er stiekem tussenuit knijpen.

Waarheen? Wat dacht je van een warm tropisch vakantie eilandje. Lekker drankje, korte broek, goed boek, goed eten en verder niets. Gewoon een week lang.

Dan ben je er helemaal klaar voor. Fris en fruitig maak je de laatste dingen af, stap je opgewekt met je gezin in de auto. Klaar voor een zorgeloze zonnige zomervakantie.

Vind je dit te oppervlakkig, dan kun je je gerust ook inschrijven voor Bewust Leiderschap niveau 1. Dan kun je de hele zomer lekker genieten van de voorpret.

Dat is dan tevens weer goed voor onze zonnige zomer.

Kortom we wensen je een heerlijke en ontspannen zomervakantie toe.

Céleste Banning en Rien Hagenaars
17-7-2018

 

Een plant als klant

/0 Reacties/in , , /door

Een plant als klant

Hij is een expert op het gebied van bomen. Groeiplannen, snoeiplannen, verzorging en verwijdering, hij begrijpt als geen ander de essentie van zijn vak.

Eigenlijk hebben planten niets nodig. Een boom is prima in staat om voor zichzelf te zorgen. Dat is zijn motto. En toch. Wie kijkt naar het bos van Nederland, of nog breder de oerbossen van de wereld voelt dat er iets nodig is.

Het brengt hem als bewuste leider bij het dilemma, hoe zijn bedrijf het best te runnen? Hij wil een voorbeeld zijn, om op een andere wijze te ondernemen.

Maar hoe doe je dat in een markt die geld gestuurd wordt. Waar gerekend wordt naar de kostprijs van een kettingzaag. Waar de waarde die in de lange groeitijd besloten ligt, het liefst direct contant wordt gemaakt.

Een ander businessmodel is zijn antwoord.
De ‘meester van het woud’ zou zichzelf niet zijn, wanneer hij geen creatieve oplossing wist te vinden.

Hij heeft een nieuwe weg gevonden. Een groei strategie, die op een nieuwe wijze door de markt kronkelt. Waarbij de relevante waarden met elkaar in harmonie zijn.

Een mooi voorbeeld van een nieuwe generatie ondernemers.

Wil je ook op een andere manier ondernemen? Bewust Leiderschap.