Een van de woorden die op de lijst ‘woorden van 2017’ eigenlijk niet had mogen ontbreken is ‘Ruling’. De belastingdienst omschrijft het op haar website als volgt:

Door middel van vooroverleg bieden wij nationaal en internationaal opererende bedrijven (maar ook individuen en kleine ondernemers) de mogelijkheid vooraf zekerheid te krijgen over de toepassing van wet- en regelgeving op het gebied van belastingen. Dat doen we binnen de kaders van wet- en regelgeving, beleid en jurisprudentie. Zo weet u vooraf waar u aan toe bent bij de belastingheffing.

Het bleek in 2017 de ultieme formulering om van Nederland een belastingparadijs te maken. Meer dan 500 afspraken kwamen dit jaar boven drijven. En je kunt er rustig vanuit gaan, dat het dan niet gaat om bedrijven die meer belasting willen betalen dan wettelijk is toegestaan. Dan bleken er ook nog rulings te zijn, die buiten de Belastingdienst om werden gemaakt. Aangezien de formulering al heel ruim is, lijkt het voor de hand te liggen dat die niet meer binnen de kaders van wet- en regelgeving te krijgen waren. (motorclubs?;)

Ruling all the way

Om je geheugen nog even op te frissen: we hadden dit jaar de Starbucks, Unilever en onlangs nog de Ikea ruling. Maar wat dacht je van de ‘vluchtelingen ruling met Turkije’ en de ‘dividendbelasting ruling met Shell’. Zelfs het koningshuis werd onderworpen aan een onderzoek naar vermeende ruling. En misschien is het ‘regeerakkoord’ wel de meest bekende ruling van allemaal.

Nu liggen de verkiezingsprogramma’s nog tamelijk vers in mijn geheugen. Ik kan me niet herinneren dat er partijen waren, die ‘rulings’ als een belangrijk punt op hun agenda hadden gezet. Toch lijken deze ‘rulings’ keer op keer onze democratische principes te overrulen. Naar mijn mening zijn dit de echte punten, waarop een burger vervreemd raakt van de politiek. Nog maar een jaar geleden was dat een hot issue.(?)

Van groep naar individueel gestuurd

Op zichzelf lijkt het verlangen om op individuele basis afspraken te maken een logische stap in de ontwikkeling van het menselijk bewustzijn. Een maatschappij die verandert van groep gestuurd denken naar individueel gestuurd denken, heeft dit als logisch gevolg. Je zou zelfs kunnen stellen dat, het maken van rulings/ individuele afspraken een gezonde volgende stap kan zijn, in ons maatschappelijk systeem.

Wat maakt het dan toch, dat iedere keer je haren recht overeind gaan staan? Dat zou wel eens meer te maken kunnen hebben met de onbegrensde drang naar meer geld van de partijen die deze rulings willen maken. Wanneer een Shell of Ikea tevreden zouden zijn met ‘voldoende winst’, zou niemand er problemen mee hebben. Maar keer op keer komt het voort, uit mensen die zichzelf buitenproportioneel willen verrijken.

De kern van het vraagstuk

Dat brengt ons bij de kern van het hele vraagstuk. We hebben een overheid die geen neen, durft te zeggen. Sorry heren Ikea of Shell, maar we hebben 250.000 onderwijzers die verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van onze kinderen. Zij hebben een hogere prioriteit dan uw bankrekening.

Met andere woorden, we hebben te maken met politici en ambtenaren die te veel aan het invoelen zijn. Waardoor ze zichzelf verliezen in anderen. Het gevolg is dat ze zelf verstrikt raken in zaken die, lees bijvoorbeeld de ruling, initieel een goede intentie hadden. Ze hebben dus eigenlijk geen eigen mening.

Voeg daar te grote ego’s aan toe en het resultaat is de ongewilde afbraak van het eigen systeem. Dus ook sorry geachte politici, maar het gebrek aan bewustzijn maakt dat jullie het democratisch stelsel ongeveer net zo snel slopen als het tropisch regenwoud.

England rules the waves

Is dit dan een typisch Nederlands gebeuren? Nee hoor, Trump lijkt zich te verliezen in de geldlust van de rijken en de angst voor tekorten bij zijn volk. Poetin lijkt aan de andere kant van het spectrum te zitten. Een krachtige eigen mening maar met verlies aan invoelingsvermogen in zijn omgeving. Kortom, op wereldwijde schaal is het met het bewustzijn van de leiders, al even armoedig gesteld als in Nederland.

Een voorlopersrol in het veld lijkt weggelegd voor de Britten. Met hun Brexit hebben ze het politieke speelveld naar een level gebracht, waar voor iedere betrekking een nieuwe ruling moet worden gemaakt. Misschien wel het grootste schrikbeeld van de Europese leiders.

The end game

De winnaar in het grote ‘ruling spel’ is de leider die als eerste doorkrijgt hoe afstemming werkt: Aandacht bij jezelf, in verbinding met de ander. Dan blijft het hart erin, zodat je kunt voelen wanneer de dingen niet meer kloppen en hoe jouw ideeën overkomen op de ander. Het is geen ‘rocket science’, het vraagt enkel wat ontwikkeling van het eigen bewustzijn. Ongeveer zes dagen heb je nodig om het onder de knie te krijgen.

Is dat dan niet een te eenvoudige oplossing voor zo een complex vraagstuk? Je zou het ook andersom kunnen stellen. De wereldbevolking groeit de komende 20 jaar naar verwachting met 30%. De vraagstukken die dat met zich meebrengt, behoeven leiderschap op het hoogste niveau. Leiders met een bewustzijn op het niveau van verlichting. Hoe lang kunnen we het ons permitteren om te kiezen voor leiderschap op het niveau van een ‘primaat’?

Eenvoud is de grootste kracht om een verandering tot stand te brengen.