Tag Archief van: systemen

BabyFacebook

/0 Reacties/in , , , /door

 

Ik kan er niets aan doen, maar steeds wanneer ik naar Mark Zuckerberg kijk trekt mijn aandacht naar zijn wat kinderlijke gezicht. Eigenlijk vind ik hem een typisch voorbeeld van iemand, die is blijven hangen in zijn studenten tijd.

Deze nerdige ziel, blijkt dan de bedenker te zijn van het immense Facebook. Misschien ben ik jalours op zijn onwaarschijnlijke vermogen, misschien ben ik te buitenaards om de lol van Facebook te begrijpen. Feit is dat mijn bijdrage aan Facebook niet verder kwam dan pagina’s die werden verwijderd omdat er te weinig activiteit was.

Toch zijn er twee miljard mensen die in meer en mindere mate, gemiddeld een uur per dag op dit medium doorbrengen. Best een interessante groep, voor wie daar een belang bij heeft.

En dat zijn er nogal wat. Zo zijn er de adverteerders, de beleggers, de geopolitieke manipuleerders, de machthebbers, de geheime diensten. Het nu beruchte Cambridge, was al veel eerder gerelateerd aan de voormalige rechterhand van de Amerikaanse president.

Het geniale van Mark zit hem waarschijnlijk in zijn eigen afscheiding. Enerzijds zien we de studentiekoze jongen, die de onnozele Facebook gebruikers weerspiegeld. Gewoon, als jonge mensen onder elkaar je hele hebben en houden online delen.

Anderzijds is er de onzichtbare zakenman, die ongelooflijk veel geld verdient aan slimme zakendeals met belanghebbenden.

Dus wat doe je, als het mis gaat? Gewoon, wat altijd al het succes van BabyFace book was. Je brengt Mark in beeld. Ieder ziet het gedeelte dat hij graag wil zien en binnen no facetime, is alles weer bij het oude.

Tot de nadelen groter worden dan de voordelen…

WeChat en het sociale krediet

/0 Reacties/in /door

In 2020 hoopt de Chinese overheid het WeChat sociale kredietsysteem in gebruik te nemen. Ok, zul je wellicht denken, vast een soort Chinese whatsapp.

Dat vraagt een beetje uitleg. WeChat is een door de Chinese overheid gemaakte, combinatie van facebook, whatsapp, ideal, instagram, twitter en linkedin. Het wordt inmiddels door meer dan 1 miljard Chinezen gebruikt, voor gemiddeld anderhalf uur per dag.

Het systeem staat onder controle van de Chinese overheid. Het brede en massale gebruik, stelt de overheid in staat om nauwgezet het gedrag van haar inwoners te monitoren.

Het sociale kredietsysteem gaat verder. Hierbij worden er aan WeChat gebruikers punten uitgedeeld en ingenomen, afhankelijk van de contacten die men heeft, de berichten die men verstuurt, de boeken die men bestelt en de films die men kijkt. Met andere woorden, men krijgt een soort van bankrekening gebaseerd op hoe fatsoenlijk je gedrag is. Dit gezien vanuit de normen en waarden van de overheid.

Het doet een beetje denken aan een reality geworden Sims game, maar nu gaat het je leven beïnvloeden. Het bepaalt of je wel of niet mag vliegen, of je wel of niet een bankrekening mag openen, wat voor huizen je wel of niet mag bewonen, het stuurt je medische faciliteiten en ga zo maar door.

Oke, dat klinkt best wel tricky zul je denken. Maar dat is China en daar gelden toch andere regels dan hier. Je zou jezelf de vraag kunnen stellen hoe reëel zoiets hier is. Mocht je daaraan twijfelen dan zullen de berichten over Cambridge en 50 miljoen Facebook gebruikers, je niet gerust stellen.

Het beste wat je kunt doen is er bewustzijn in zetten. Luister naar je verstand en luister

Neemt gij dit algoritme tot uw wettige echtgenote?

/0 Reacties/in , , /door

Op dit moment maakt een Belgische startup furore, die algoritmes heeft ontwikkeld om sollicitatie gesprekken door de computer te laten uitvoeren.

Dus stel je voor: je wilt graag solliciteren op een leuke baan. Je krijgt een email met het verzoek om achter je computer met webcam te gaan zitten. Een digitale P&O functionaris stelt je vragen en tegelijkertijd scant de webcam je gezicht op onwillekeurige trekken. Het algoritme verwerkt deze gegevens en bepaalt of je als mens past bij het gevraagde profiel.

In deze tijd van dynamische arbeidscontracten en flexibele pools een aantrekkelijke kostenbesparing voor werkgevers. De computer doet het werk en laat de drie beste kandidaten komen voor een gesprek. Een investering die zich snel terugverdient.

Hoe zou de sollicitant zich voelen?

Dit is nog maar een begin van de ontwikkelingen die nu gaande zijn op het gebied van de interactie tussen mensen en computers. Waarbij de achterliggende technologie gebaseerd is op onwaarschijnlijk snelle en slimme rekenkracht. Maar, misschien een beetje ouderwets om te zeggen, toch terug te voeren op nullen en enen. O en I

Het menselijk systeem kent ook zoiets: het rationele deel van ons menselijk bewustzijn, waar analyse en denkwerk plaatsvinden. (Voel maar eens in je lijf, waar je het voelt om 10 keer 8 uit rekenen.) Onze rekenprocessor bevindt zich bij het ‘zonnevlecht chakra’, midden in de modus van het denken. Dit is een modus die qua omvang ongeveer 1,5% van het hele menselijke systeem beslaat.

Omdat de meeste mensen een groot deel van de dag vanuit deze modus handelen, lijkt het sollicitatie algoritme dus relevant. Maar wat te doen als je sollicitant zich op een andere ‘verdieping’ in zijn systeem bevindt. Dan valt de hele analyse in het water.

Het algoritme klopt niet omdat het uitgaat van een deelsysteem

Wie menselijk gedrag wil doorgronden ontkomt er niet aan om zich te verdiepen in de rol van ‘onvoorwaardelijke liefde’. Het behoeft weinig fantasie om te begrijpen dat een webcam die je gezicht af scant op ‘trekjes’, mensen eerder uitnodigt tot een afstemming vanuit angst of emoties, dan tot een afstemming vanuit het hart.

Ideaal wanneer je een robot in dienst wilt nemen. Maar de werkgever, die op zoek is naar creatieve en verantwoordelijkheid nemende medewerkers, zal zichzelf hiermee vooral voor de gek houden. Want liefde speelt een essentiële rol in het menselijk gedrag. Waarbij het kenmerkend voor liefde is, dat het ‘geen gezicht heeft’. ‘Het laat zich niet begrenzen, je kunt het wel voelen’, zo zei een wijze meester van deze tijd ons eens.

Waar zijn de vrouwen?

Ooit, lang geleden in de vorige eeuw, was personeelszaken een vrouwelijke aangelegenheid. Want vanuit een aangeboren en in duizenden jaren ontwikkeld, vermogen om met mensen om te gaan, waren ze een voor de hand liggende invulling voor deze rol.

Door de verandering van het bedrijfsleven in de jaren 70 en 80, verdween de rol van het vrouwelijk aspect. Het bedrijfsleven werd steeds mannelijker en rationeler.

Gevoel was niet meetbaar, dus waarom zou je daar aandacht aan besteden. Bovendien maakte de opkomst van de computer het mogelijk om resultaten te volgen. Veel interessanter dan het volgen van gevoelens. Aandacht voor het ziekteverzuimpercentage, was toen het summum van innovatief personeelsbeleid. Waarbij ook dat ging om het terugdringen ervan en het behalen van zo hoog mogelijke productie resultaten.

Vanaf circa 2000 werd deze beweging steeds extremer. Het bedrijfsleven werd een bolwerk van 90% mannelijke energie, waarin computers en systemen leidend waren.

Dus werd het een beetje saai

Maar met al die mannelijkheid bij elkaar werd het toch wel een beetje saai. Bovendien groeide het verlangen om de kracht van het vrouwelijke aspect toe te voegen. Nadat alle processen uit waren gerationaliseerd bleek toch vooral het menselijk gedrag, de grootste bottleneck.

Maar het laatste wat een 90% mannelijk bedrijfsleven wil, is het op grote schaal naar binnen halen van vrouwelijkheid. Stel je voor. Dus welke oplossing lag het meest voor de hand? Precies, het automatiseren van de vrouw. En wie beter dan de ‘nerd’ kun je inzetten om vrouwelijk gedrag te automatiseren.

Het vergde even tijd, maar daar was ze dan: het algoritme

Een mannelijke manier om vrouwelijkheid te programmeren. Voor de meeste vrouwen natuurlijk een volstrekt belachelijke vertoning. Maar ondertussen zijn ze zo mee geconditioneerd in het mannelijke bedrijfsleven, dat ze eerdaags ook door een automatische vrouw zullen worden beoordeeld op hun geschiktheid voor de functie.

Het grappige van deze tijd is dat algoritmes in computersysteem door velen worden beschouwd als het antwoord voor de toekomst. Maar wie enig bewustzijn ontwikkelt zal al snel doorkrijgen dat ieder mens beschikt over een mannelijk en vrouwelijk aspect. Met andere woorden, we bouwen een maatschappij die is gebaseerd op het uitschakelen van ons vrouwelijk vermogen. ‘Mad Max’ is er niets bij.

Het huwelijk van morgen

Wanneer we ons dan de vrijheid permitteren om een blik te werpen op deze toekomst, dan komen we uit bij een hilarisch beeld. Het mannelijk deel in onszelf is zo dominant geworden, dat het steeds banger wordt voor ons vrouwelijk aspect.

De voorlopers, zullen worden verleid om robots met vrouwelijke kenmerken te bouwen, die zich, gebaseerd op algoritmes, ook vrouwelijk gedragen. Waarna deze vrouwelijke robots de menselijke vrouw uit de markt concurreren. Immers, de robot-vrouwen zijn altijd onderdanig, hebben altijd zin in sex en als je gaat werken kunnen ze rustig in de pauze stand worden gezet, zodat ze geen geld kunnen uitgeven.

Voortgedreven door dit snelle verdienmodel, kan deze relatievorm al snel de overhand krijgen. Waarbij de echte vrouw al snel in de verdrukking zal komen. Bovendien zal ze, zoals in het verleden al vaker is toegepast, onder spirituele voorwendselen worden ingezet voor de voortplanting. Waarbij ook deze vrouwen een steeds grotere mannelijke dominantie zullen ontwikkelen. Zodat uiteindelijk ook de voortplanting van het menselijk geslacht ten einde zal komen.

Dus wat luidt hierop je antwoord:

Neemt gij dit algoritme tot uw wettige echtgenote?

De weg van niets naar nergens, afl 11

/0 Reacties/in /door

De weg van niets naar nergens, afl 11

Schotland

Eigenlijk viel het opruimen van hun overtuigingen over geld nogal mee. Terwijl de mannen door de donkere gang van het Schotse kasteel lopen, bespreken ze met elkaar hoe opgelucht ze zijn, nu deze vervelende stukken uit hun systeem weg zijn. Een van hen merkt op, dat hij zich afvraagt waarom hij eigenlijk nog met dit werk door zou gaan. Als het leven zo eenvoudig kan zijn.

De leider van de groep ‘fluit’ hem terug. Jongens, laten we ons ervan bewust zijn dat onze opdracht verder reikt dan onze eigen kleine belangen. Instemmend knikken de mannen naar hem, en samen gaan ze naar de grote zaal waar het vuur brand.

De ruimte die is ontstaan, heeft hun vastzittende gedachtes los gemaakt. Waar kunnen we een balansverstoring in het veld teweeg brengen, vraagt een van hen. Terwijl hij geniet van zijn glas Schotse Whiskey, oppert hij om de aandacht te richten op de zwakste schakel, zijnde het geld dat ze voor hun werk betaald krijgen.

Ik stel voor dat nummer vier zijn ontslag indient, tenzij hij een onredelijk hoge salarisverhoging van zijn baas krijgt toegekend. Nummer vier begint al te grijnzen bij de gedachte. Daar kan ik wel wat mee, zegt hij. Oké zegt hun leider, dan zullen we van daaruit bepalen wat onze volgende stap wordt.

Athene

Je bent een slapjanus Thanasis, zegt de jonge vrouw tegen hem. Thanasis hangt half over een toiletpot en is door de schoonmaakster met chloor weer bij kennis gebracht. Ik moet terug naar de vergadering, anders gaan ze me missen stamelt hij. Ken je Orell, vraagt ze hem nogmaals. Nooit van die naam gehoord en snel vlucht hij de toiletten uit.

Thanasis schiet door de gangen terug naar de vergadering met de partijvoorzitter. Daar is weinig veranderd. De partijvoorzitter en zijn baas zitten rustig met elkaar in gesprek. Het kabbelt wat voort en Thanasis voelt hoe zijn gedachten terugkeren naar de jonge vrouw in het toilet. Wie is ze toch en wat wil ze van me, vraagt hij zich af.

We gaan het doen, hoort hij de partijvoorzitter zeggen. Thanasis we gaan je promoveren tot speciaal adviseur op het ministerie van financiën. Verbaast komt hij terug bij zichzelf. Zijn baas schut hem de hand. Gefeliciteerd kerel, we zijn onder de indruk van je prestaties. Ben je klaar voor het grote werk?

Verwonderd door hetgeen hem allemaal is overkomen, stapt Thanasis weer in zijn auto. Schichtig kijkt hij om zich heen. De jonge vrouw is nergens te bekennen. Gelukkig denkt hij, en koerst door de chaos van het verkeer in Athene terug naar zijn eigen kantoor. Daar staart hij stilletjes naar zijn scherm, waarop financiële indexen als wilden op en neer schieten. Is de wereld gek aan het worden, vraagt hij zich af.

Nergens

Een zacht gonzend geluid lijkt hem te omgeven. Alsof alles vloeibaar is, de beelden bewegen om hem heen. Er is sprake van een luchtigheid die vertrouwd voelt. Geen wind, geen geur, geen lawaai alleen een gevoel van lichtheid en helderheid. Een oneindige vrijheid, die een verfijnde vibratie in hem teweeg brengt.

Je bent terug Oosshi, fijn om je bij ons te hebben. Een schim uit de verte komt snel dichterbij. Alsof de gedachten bij hem waren voor de figuur. Hij herkent het gezicht van zijn vader. Wat is er gebeurd, vraagt hij zich af. En zonder dat er geluid voor nodig was, ziet hij zijn gedachten naar zijn vader toe stromen.

De antwoorden op je vragen komen verder weg, dichterbij is er plaats voor verbinding en wederzien. Want we hebben je aanwezigheid gemist. Ga je mee naar het overgangsritueel? Oosshi begint zichzelf weer te realiseren, waardoor de herinneringen in zijn systeem terug komen. Neem me alstublieft eerst mee naar het slot, ik mis nog een schakel. Dat is goed voelt hij. Het beeld verandert en samen kijken ze naar een instortend flatgebouw.

De onzichtbare financiële crises en insecten

/0 Reacties/in , /door

Een bijdrage van Martijn Veening

29 november
De onzichtbare financiële crisis en insecten, oftewel het belang van chaos

De financiële crisis van 2007/2008 staat de meeste mensen nog helder op het netvlies. De tijd waarin grote banken omvielen of juist gered werden. Amerikaanse burgers zonder huis, en langdurige na-effecten in meerdere sociale domeinen.

Ook kwam boven water dat veel financiële producten bizar ingewikkeld waren, en dat zelfs de meeste financieel specialisten en toezichthouders maar heel weinig begrepen van wat deze crisis nu precies had veroorzaakt.

De deregulering van de Amerikaanse bankensector (sinds de jaren ’80) had geleid tot een klassieke decadentie. En fantastische manieren om risico’s steeds verder af te wentelen. De financiële sector was een enorm ingewikkeld web geworden, haast on-ontrafelbaar, met veel te veel belangen binnen de sector en erbuiten.

Naar aanleiding van deze crisis zijn veel maatregelen getroffen om dit in de toekomst te voorkomen. Veel regels zijn verscherpt, zodat banken minder grote risico’s kunnen nemen. Er was ook een vertrouwenscrisis tussen banken onderling. Daarom hebben centrale banken wereldwijd extra geld in de economie gepompt en rentes verlaagd. Opdat bijvoorbeeld banken weer meer leningen zouden durven verstrekken.

Een nieuwe crisis?

Aan de oppervlakte stijgen de beurskoerzen in de Westerse economieën weer gestaag, en lijken economieën weer hersteld. Maar de vraag is hoe kunstmatig dit is, en wat er gebeurt als centrale banken rentes weer opschroeven. En als de ECB de geldpersen eindelijk stopt (in de VS is dat een paar jaar geleden al gestopt).

Er zijn nogal wat analisten die het over nieuwe ‘bubbles’ hebben, zelfs meerdere tegelijk, en dat de huidige situatie onhoudbaar is. Sinds 2008 zijn zowel publieke als private schulden gigantisch gegroeid. Ook is de Chinese groei is ook duidelijk over haar hoogtepunt heen. Dit in combinatie met de omhoog-gemanipuleerde beurskoersen levert inderdaad een zorgwekkend beeld op.

In de werkelijkheid komt het er op neer dat de groeipercentages bij investeringsfondsen van 5-10 procent jaarlijks inmiddels niet meer te realiseren zijn. Dit zijn percentages uit het vorige millenium, maar de globalisering is nu echt wel over zijn top heen. In ieder geval niet met zogeheten ‘actief beleggen’. Daarbij zoeken investeerders dus naar individuele bedrijven of niche-markten die ondergewaardeerd zijn. Om zo goed marges te kunnen pakken.

Daarom schakelen partijen steeds meer over naar ‘passief beleggen’. Bijvoorbeeld door ofwel het volgen van verschillende beurs-indices (trackers). Of andere grote ‘mandjes’ met verschillende beleggingsproducten. Maar omdat deze vooral gedreven worden door grote techbedrijven die vooral beter worden in belasting ontwijken, agressieve overnames, geholpen door het geld strooien van centrale banken. Dat is niet een ‘reële’ vorm van groei, maar een kunstmatige.

En de verplaatsing van kapitaal naar deze passieve fondsen doet de koersen natuurlijk nog verder stijgen. En de hoeveelheid kapitaal op de financiële markten is sowieso al verveelvoudigd ten opzichte van de echte economie, sinds de laatste crisis.

Systeem-problemen

Dit is een ernstig systeem-probleem. Want wie gaat die index-trackers kopen als de beurskoersen een keertje gaan dalen? Ten opzichte van de bedrijfsresultaten zijn veel fondsen meer overgewaardeerd dan ooit tevoren. De eerder genoemde analisten zeggen dus dat het niet een kwestie van of, maar van wanneer is, tot een volgende grote correctie gaat komen.

Er is echter een nog groter systeem-probleem. In een gezonde (financiële) markt zit een grote variatie aan marktdeelnemers. Die hebben een grote variatie in specialismen, voorkeuren, visies en belangen. Net als in een natuurlijk ecosysteem. Deelnemers die erg verschillend reageren op gebeurtenissen, en verschillende soorten dingen fout en goed doen.

Regelmatig komen er nieuwe deelnemers bij, en gaan er een paar weg. Dit zijn de insecten op de financiële markten. Deze hele diverse club aan deelnemers kun je zien als aan een ronde tafel gezeten, in het midden van een kamer, waarbij de tafel steeds een beetje naar een andere deelnemer wordt getrokken of geduwd. Soms zal dat zelfs schoksgewijs gaan, maar de tafel blijft toch goed in het midden van de kamer staan.

Het moge duidelijk zijn dat als alle deelnemers zich steeds meer hetzelfde gaan gedragen, de tafel steeds meer naar 1 richting wordt getrokken of geduwd, en zich steeds verder van het midden verwijderd. En dat is precies wat er nu gebeurt in de financiële markten.

Een IT-revolutie op de financiële markten

Sinds een paar decennia wordt er namelijk steeds meer gebruik gemaakt van computer-algoritmes om beleggings-strategieën te ontwikkelen, en zelfs om feitelijk te handelen op beurzen. Het is inmiddels zo extreem dat veruit meer dan de helft van de transacties op beurzen door deze algoritmes wordt gedaan. Een deel daarvan bestaat zelfs uit extreem snelle micro-transacties, die alleen maar als doel hebben om een miniscule marge weg te pakken uit bestaande transacties.

In deze zogeheten High Frequency Trading gaan honderden miljoenen om, maar belangrijker: ze zijn een niet-menselijke factor. Deze algoritmes handelen geenszins op variabelen in de echte economie, maar puur op gecompliceerde risico-analyses en trend-analyses.

In de loop van de jaren hebben deze algoritmes zich gespecialiseerd in steeds kleinere micro-gebeurtenissen op markten.

Samen met de trend van actief naar passief beleggen is het nu zo dat de markten meer gestuurd worden door kleine micro-gebeurtenissen op de financiële markten, dan door gebeurtenissen in de echte wereld. Hierdoor worden grote koersbewegingen steeds zeldzamer. Want er zijn heel veel partijen die een kleine koersbeweging meteen als een kans zien om een kleine marge de andere kant op te pakken.

Er is een organisch einde aan de optimalisatie en speelruimte van dit soort algoritmes, en hoe dichter dat genaderd wordt, hoe gelijkvormiger de handels-strategieën worden. En dat terwijl de passieve investeringen ook steeds meer lemmingengedrag aan het vertonen zijn. En als iedereen aan tafel hetzelfde doet, en elkaar dus eigenlijk gegijzeld houdt, dan wordt de tafel dus echt van zijn plek getrokken en geduwd.

Gezonde chaos

Het is echt de vraag of er op tijd een nieuwe crash komt die dit allemaal weer losschudt, of dat het elastiek dat de tafel op zijn plek wil houden inmiddels echt geen rek meer heeft. Dat zou betekenen dat de financiële markten een volstrekt eigen koers varen, los van de echte economie. Maar wel met haar op sleeptouw, richting volstrekt onbekende vaarwateren.

Persoonlijk heb ik liever weer even een crash, dan zien we dat er nog gezonde correctie-mechanismes werkzaam zijn. (Ter illustratie: belangrijkste indices wereldwijd vertonen de laatste maanden geen significante dalingen meer. Ook koersfluctuaties worden al maanden steeds kleiner en zitten nu op record-laagte, en koers/winst-verhoudingen zijn over het hele bord extreem.

En in de VS zit nu meer dan de helft van belegd kapitaal in passieve fondsen, en dat betekent dat naast de al werkende krachten richting passief kapitaal, het zelf nu ook een aantrekkende kracht is geworden. Bizarre symptomen van een verstoorde markt.)

 

Bij een gezonde markt hoort een grote diversiteit aan gezonde chaotische elementen. Als die verdwijnen wordt het immuunsysteem uitgehold en krijg je gekke vormen van instabiliteit. Precies zoals het uitsterven van onze insecten onze natuurlijke ecosystemen instabieler maakt. Het uithollen van de biodiversiteit. Het zijn deze onzichtbare systeemcrises die het gevaarlijkste zijn.

Elke echte oplossing van deze crisis begint dus bij het herstellen van de gezonde diversiteit en organische chaos, en niet bij strengere regels (MiFID II). Daarover later meer.

Het volk en haar leiders

/0 Reacties/in /door

Het meest opvallende in de Catalaanse crises lijkt de vreedzame houding van de mensen die voor de afscheiding zijn, aangevoerd door hun Catalaanse prins van Filletino Puigdemont.

In andere tijden was Barcelona waarschijnlijk al drie keer volledig afgebroken. Maar deze keer geen brandende auto’s en vernielde overheidsgebouwen.

Al kun je je afvragen wat hun intentie is met een afscheiding, het maakt wel heel zichtbaar hoe het gedrag van de bestuurlijke piramide afhankelijk is van macht en regels. Het demonstreert een overheid die handelt vanuit de modus van het denken.

Hoe eenvoudig zou het zijn geweest om gewoon met elkaar in gesprek te treden en naar elkaar te luisteren?

Het herinnert wat aan de tijden van de val van de communistische regimes in Oost Europa, na de val van de muur. Nu hadden de toenmalige dictators ook wel wat om bang voor te zijn. Een vergelijking met de Spaanse Rajoy, lijkt hierin niet op zijn plaats.

Nog moeizamer oogt de reactie van de Europese leiders. Alsof iedereen bang is dat het in eigen land kan gebeuren. De onafhankelijkheidsverklaring van Beieren, Wallonië of natuurlijk onze eigen Friezen. De Brexit zou er een kinderspel bij zijn.

De worsteling tussen volk en leiders, doet een beetje denken aan een ander actueel thema rond daders en slachtoffers.

Wellicht is de gemakkelijkste oplossing voor het hele vraagstuk een nieuwe Facebook groep. Ik stel voor dat we hem noemen #Wetoo

Gewoon lekker naar elkaar appen, reageren en doen alsof het allemaal heel belangrijk is. Zonder dat je echt met je emoties om hoeft te gaan. Kortom het is een beetje onrustig in de Matrix.

Misschien staan we wel op een kantelpunt? Even doorbijten en voor je het weet zitten we met zijn allen in de modus van het hart. We wensen je toe dat je er bewustzijn in kunt zetten.

Celeste en Rien

De auto paradox

/0 Reacties/in /door

De auto paradox
28 september

Dit weekend reed ik met de auto terug van onze training in Zuid Frankrijk. Meer dan drieduizend kilometers had ik al rond gereden op de Europese wegen. En zo hobbelde ik, rustig luisterend naar een leuk verhaal, over de grote weg.

Totdat ik bij de Nederlandse grens aankwam. Het eerste wat opviel, was de enorme rij camera’s direct na de grens. Blijkbaar wordt iedereen die ons land inrijdt gefilmd. Dit had ik bij geen enkele andere grensovergang gezien. Hoezo privacy wetgeving?

Maar toen begon het pas echt. De weg ging van drie banen terug naar twee banen. De gemiddelde snelheid ging van 130km naar 150km per uur en de afstand tussen auto’s werd zo klein, dat je de ademhaling van degene achter je in de nek kon voelen. Ik vroeg me nog even af of ik wellicht op het circuit van Francorchamps was beland.

Het meest gevaarlijke tracé, van deze lange reis, lag blijkbaar in mijn eigen land. Dit ging zo een tijdje door totdat alles vol op de rem ging. De snelweg was afgesloten voor onderhoud. In een eindeloos lange file perste het verkeer zich over een kleine Limburgse binnenweg. Om, zodra het kon natuurlijk weer vol in de versnelling te gaan, tot Groningen aan toe.

Het doet een mens zich afvragen of al die camera’s boven de weg er nu zijn om ons rijgedrag te bewaken, om ervoor te zorgen dat er zich geen onbevoegde racers mengen op het circuit of dat het een RTL crew is die opnames maakt voor de Nederlandse versie van Top Gear.

Evenzo lijkt het erop dat de Nederlandse automobilist automatisch een soort symbiotische verbinding met zijn voertuig aangaat, op het moment dat hij/zij het voertuig betreedt. Kortom, vanuit het perspectief van bewustzijnsontwikkeling ligt hier nog een groot terrein braak. De auto paradox lijkt een raadsel.