Verzadiging voor het sterven

maandag 6 april

Inmiddels zijn we ongeveer de vierde crises week ingegaan. Veel mensen zitten al een hele tijd thuis. Verschillende stadia hebben we doorlopen. Van de schrik, naar de aanpassing, naar de gewenning.

Na een heel weekend van zonnig weer en rust, komen we nu in de fase van de verzadiging. De statistieken vlakken af, de overheidssteun blijft uit en de ‘quasi intelligente lock down’ lijkt te gaan slepen.

Verhalen komen naar de oppervlakte

Langs allerlei verschillende wegen, komen nu ook andere verhalen naar de oppervlakte. Over de onmogelijkheid van het geschetste Chinese hoefijzer vleermuis scenario. Over de tralies in het Wuhan ziekenhuis en de rol van media.

De eerste golf van bedreiging lijkt nu over te gaan in de tweede golf. Het sterven van de economie vraagt om steeds meer aandacht. Precies vier dagen voor de kruisiging van Jezus, gaan we ‘financiële beademers’ bestellen.

Gaat de angst voor de dood van het lichaam nu plaats maken, voor de dood van de geest?

Kunnen we niet weer gewoon aan het werk?

Het lijkt erop dat we op een kruispunt in de crises zijn aangeland. Alsof we uit twee scenario’s kunnen kiezen.

scenario 1: de IC gevaren zijn onder controle, het viel toch wel mee en laten we weer snel doorgaan met ons oude patroon.

scenario 2: laten we niet het oude patroon herhalen, maar er bewustzijn in zetten en ons gedrag veranderen

scenario 1 verder zoals voor de crises

Dat betekent zoiets als zeggen dat we het best goed hebben gedaan, een parlementair onderzoek voor de vorm en zo snel mogelijk weer winst maken.

We laten het CBS de gevolgen berekenen, drukken wat geld bij en doen alsof we gek zijn. Verder gaan we morgen weer verder met ons werk, lekker in de file, geen gezeur meer van de kids en partner.

En we roepen in koor ‘halleluja, en god zag dat het goed was’.

scenario 2: we kiezen voor een verandering van ons eigen gedrag

In dit scenario beginnen we met het stellen van de vraag: hoe ben ik met dit alles omgegaan? Ben ik alert geweest, ben ik kritisch geweest, heb ik het serieus genomen? Heeft het me werkelijk iets gedaan?

De volgende vraag om jezelf te stellen: wil ik door met mijn oude patroon? Ga ik mee in een wereld die ‘gaten opvult door toekomstige generaties ervoor te laten werken? Lever ik mijn bijdrage aan een wereld die zichzelf kaal consumeert?

Niet meteen naar de vraag: hoe dan?

Het lijkt voor de hand liggend om te zeggen, neen ik ga het anders doen. Maar weet je dat wel zeker? Want wees nu eerlijk, wat is er werkelijk veranderd?

De politici roepen dezelfde dingen. De media verspreiden hetzelfde nieuws. De banken kiezen dezelfde oplossingen. De Zuid Europeanen roepen net als de Noord Europeanen, nog steeds hetzelfde als voor die tijd.

Stel jij morgen aan je baas voor, om de prijzen van de artikelen met veel te hoge winstmarges, na de crises te verlagen? Of ga jij als zorgmedewerker na de crises, de minister vragen om een commando salaris?

Ons ego lijkt nog steeds aan de winnende hand

Als keurige schaapjes blaten we wat op facebook en twitter. We laten ons inpakken door de media en geruststellen door de politici. Want de schaapsherder gaat ons wel redden.

Nou, denk dan deze week nog even aan dat bijbelverhaal. Van Jezus aan dat kruis. Ten tijde van het sterven van het ego, werd de hemel zwart en luidde de woorden: mijn god, mijn god, waarom hebt gij mij verlaten?

Want wanneer we iets anders willen, dan zullen we het zelf moeten doen.

Liefs, wijsheid en gezondheid gewenst.