Wie leidt Nederland?

Veiligheid lijkt voor veel media in deze tijd een belangrijk onderwerp van gesprek. Zo konden we deze week in het programma Nieuwsuur kijken naar een drieluik over de stand van de Nederlandse rechtstaat. En ook de overige media besteden veel aandacht aan het thema veiligheid.

Te midden van dit geweld was er de minister van Defensie, die in een interview gevraagd werd over haar eerdere uitspraak dat we in oorlog zijn. Uitvoerig betoogde ze dat we in een cyberoorlog zijn verwikkeld. Waarbij Russische inlichtingendiensten aanvallen uitvoeren op belangrijke Nederlandse netwerken.

Dus is het volgens haar goed, dat er in de kabinetsplannen voor de komende jaren eindelijk weer ruimte is voor investeringen in het Nederlandse leger. Ze onderstreepte het belang van deze investeringen met voorbeelden, van hoe onze cybersoldaten successen boeken in deze strijd.

Een pleidooi wat me even deed terugdenken aan de tijd dat ik als dienstplichtig soldaat (1983) op de hei met zand moest gooien, om de aanvallende Russische vijand met chemische middelen te weerstaan. Een in mijn ogen idioot vijandbeeld, daar de koude oorlog toen al lang afgelopen was.    

Nog geen dertig minuten daarna begon de NOS drieluik over de status van de Nederlandse rechtstaat. Verschillende gezaghebbende vertegenwoordigers schetsten een dramatisch beeld. Daarin zagen we een politie die aan zijn eigen reorganisaties en ICT projecten ten onder dreigt te gaan.

Ook zagen we een openbaar ministerie dat eveneens door capaciteitsproblemen in zwaar weer verkeerde. En dan was er ook nog de rechterlijke macht die, door bezuinigingen, genoodzaakt was om vreemde financiële trucs te gebruiken.

Als geïnteresseerde Nederlandse onderdaan, riep dit bij mij de vraag op hoe het kan dat het ministerie van Defensie geld investeert om een ICT-oorlog te voeren, terwijl het ministerie van Justitie de ‘slag om ICT’ lijkt te verliezen.

Een beetje generaal zou zien dat hij op het ‘verkeerde front’ aan het strijden is.

Maar waar is onze generaal mee bezig? Die zit weer op een ander front, namelijk het verhogen van de AOW leeftijd. Maar of hij met die langer werkende 65-plussers een ICT-oorlog gaat winnen, lijkt een wankele strategie.

Misschien een goed moment om de ‘wie heeft hier een belang bij?’ vraag te stellen. Bovenaan de mogelijke belangenlijst, lijkt dan toch het grote bedrijfsleven te staan. De bedrijven die ICT en beveiligingstechnologie leveren.

En dan begint mij toch een beetje het gevoel te bekruipen dat ik zit te kijken naar het zesde seizoen van de Netflix serie House of Cards. Waar Claire als president haar tanden zet in het bedrijfsleven, die de macht van het Witte Huis heeft overgenomen.

Is Nederland nog steeds een democratie, waarin de bevolking haar leiding kiest? Of is dat ge-reframed tot een mooi verhaal. Misschien dat de volgende NOS drieluik kan gaan over de vraag wie Nederland werkelijk leidt?