Op dit moment maakt een Belgische startup furore, die algoritmes heeft ontwikkeld om sollicitatie gesprekken door de computer te laten uitvoeren.
Dus stel je voor: je wilt graag solliciteren op een leuke baan. Je krijgt een email met het verzoek om achter je computer met webcam te gaan zitten. Een digitale P&O functionaris stelt je vragen en tegelijkertijd scant de webcam je gezicht op onwillekeurige trekken. Het algoritme verwerkt deze gegevens en bepaalt of je als mens past bij het gevraagde profiel.
In deze tijd van dynamische arbeidscontracten en flexibele pools een aantrekkelijke kostenbesparing voor werkgevers. De computer doet het werk en laat de drie beste kandidaten komen voor een gesprek. Een investering die zich snel terugverdient.
Hoe zou de sollicitant zich voelen?
Dit is nog maar een begin van de ontwikkelingen die nu gaande zijn op het gebied van de interactie tussen mensen en computers. Waarbij de achterliggende technologie gebaseerd is op onwaarschijnlijk snelle en slimme rekenkracht. Maar, misschien een beetje ouderwets om te zeggen, toch terug te voeren op nullen en enen. O en I
Het menselijk systeem kent ook zoiets: het rationele deel van ons menselijk bewustzijn, waar analyse en denkwerk plaatsvinden. (Voel maar eens in je lijf, waar je het voelt om 10 keer 8 uit rekenen.) Onze rekenprocessor bevindt zich bij het ‘zonnevlecht chakra’, midden in de modus van het denken. Dit is een modus die qua omvang ongeveer 1,5% van het hele menselijke systeem beslaat.
Omdat de meeste mensen een groot deel van de dag vanuit deze modus handelen, lijkt het sollicitatie algoritme dus relevant. Maar wat te doen als je sollicitant zich op een andere ‘verdieping’ in zijn systeem bevindt. Dan valt de hele analyse in het water.
Het algoritme klopt niet omdat het uitgaat van een deelsysteem
Wie menselijk gedrag wil doorgronden ontkomt er niet aan om zich te verdiepen in de rol van ‘onvoorwaardelijke liefde’. Het behoeft weinig fantasie om te begrijpen dat een webcam die je gezicht af scant op ‘trekjes’, mensen eerder uitnodigt tot een afstemming vanuit angst of emoties, dan tot een afstemming vanuit het hart.
Ideaal wanneer je een robot in dienst wilt nemen. Maar de werkgever, die op zoek is naar creatieve en verantwoordelijkheid nemende medewerkers, zal zichzelf hiermee vooral voor de gek houden. Want liefde speelt een essentiële rol in het menselijk gedrag. Waarbij het kenmerkend voor liefde is, dat het ‘geen gezicht heeft’. ‘Het laat zich niet begrenzen, je kunt het wel voelen’, zo zei een wijze meester van deze tijd ons eens.
Waar zijn de vrouwen?
Ooit, lang geleden in de vorige eeuw, was personeelszaken een vrouwelijke aangelegenheid. Want vanuit een aangeboren en in duizenden jaren ontwikkeld, vermogen om met mensen om te gaan, waren ze een voor de hand liggende invulling voor deze rol.
Door de verandering van het bedrijfsleven in de jaren 70 en 80, verdween de rol van het vrouwelijk aspect. Het bedrijfsleven werd steeds mannelijker en rationeler.
Gevoel was niet meetbaar, dus waarom zou je daar aandacht aan besteden. Bovendien maakte de opkomst van de computer het mogelijk om resultaten te volgen. Veel interessanter dan het volgen van gevoelens. Aandacht voor het ziekteverzuimpercentage, was toen het summum van innovatief personeelsbeleid. Waarbij ook dat ging om het terugdringen ervan en het behalen van zo hoog mogelijke productie resultaten.
Vanaf circa 2000 werd deze beweging steeds extremer. Het bedrijfsleven werd een bolwerk van 90% mannelijke energie, waarin computers en systemen leidend waren.
Dus werd het een beetje saai
Maar met al die mannelijkheid bij elkaar werd het toch wel een beetje saai. Bovendien groeide het verlangen om de kracht van het vrouwelijke aspect toe te voegen. Nadat alle processen uit waren gerationaliseerd bleek toch vooral het menselijk gedrag, de grootste bottleneck.
Maar het laatste wat een 90% mannelijk bedrijfsleven wil, is het op grote schaal naar binnen halen van vrouwelijkheid. Stel je voor. Dus welke oplossing lag het meest voor de hand? Precies, het automatiseren van de vrouw. En wie beter dan de ‘nerd’ kun je inzetten om vrouwelijk gedrag te automatiseren.
Het vergde even tijd, maar daar was ze dan: het algoritme
Een mannelijke manier om vrouwelijkheid te programmeren. Voor de meeste vrouwen natuurlijk een volstrekt belachelijke vertoning. Maar ondertussen zijn ze zo mee geconditioneerd in het mannelijke bedrijfsleven, dat ze eerdaags ook door een automatische vrouw zullen worden beoordeeld op hun geschiktheid voor de functie.
Het grappige van deze tijd is dat algoritmes in computersysteem door velen worden beschouwd als het antwoord voor de toekomst. Maar wie enig bewustzijn ontwikkelt zal al snel doorkrijgen dat ieder mens beschikt over een mannelijk en vrouwelijk aspect. Met andere woorden, we bouwen een maatschappij die is gebaseerd op het uitschakelen van ons vrouwelijk vermogen. ‘Mad Max’ is er niets bij.
Het huwelijk van morgen
Wanneer we ons dan de vrijheid permitteren om een blik te werpen op deze toekomst, dan komen we uit bij een hilarisch beeld. Het mannelijk deel in onszelf is zo dominant geworden, dat het steeds banger wordt voor ons vrouwelijk aspect.
De voorlopers, zullen worden verleid om robots met vrouwelijke kenmerken te bouwen, die zich, gebaseerd op algoritmes, ook vrouwelijk gedragen. Waarna deze vrouwelijke robots de menselijke vrouw uit de markt concurreren. Immers, de robot-vrouwen zijn altijd onderdanig, hebben altijd zin in sex en als je gaat werken kunnen ze rustig in de pauze stand worden gezet, zodat ze geen geld kunnen uitgeven.
Voortgedreven door dit snelle verdienmodel, kan deze relatievorm al snel de overhand krijgen. Waarbij de echte vrouw al snel in de verdrukking zal komen. Bovendien zal ze, zoals in het verleden al vaker is toegepast, onder spirituele voorwendselen worden ingezet voor de voortplanting. Waarbij ook deze vrouwen een steeds grotere mannelijke dominantie zullen ontwikkelen. Zodat uiteindelijk ook de voortplanting van het menselijk geslacht ten einde zal komen.
Dus wat luidt hierop je antwoord:
Neemt gij dit algoritme tot uw wettige echtgenote?
