Het transparantie kanon

Onder het mom van transparantie lijken we elkaar gemakkelijk onder druk te zetten. Het transparantie kanon wordt gemakkelijk ingezet. Daarbij gaat veel aandacht uit naar dat dingen zichtbaar moeten zijn. Het vrijgeven van de JFK stukken, het openbaar maken van bestuurderssalarissen en nevenfuncties, met als klap op de vuurpijl natuurlijk ons sexueel ge-( en soms mis)-drag.

Op zichzelf lijkt het me een fijne ervaring om te leven in een wereld waar geheimen zijn verdwenen. Waar het verleden niet meer iets is wat je moet beschermen, maar iets is waar je van kunt leren en wat je af kunt sluiten.

Toch betoont een stellingname voor transparant gedrag, weinig inzicht in de menselijke realiteit. We leven massaal op onbewuste wijze in een polaire wereld. En dan wordt polariteit al snel dualiteit. Met andere woorden, voor je het weet ben jij goed en zijn zij fout. Eigenlijk hebben we nog geen idee hoe daarmee om te gaan.

Dus leven we als mens in een onveilige wereld. Het is een illusie om te denken dat mensen in een onveilige wereld transparant kunnen of willen zijn. Dat gaat pas werken als vergeving en het hart een rol spelen in onze maatschappij. Dat vergt een maatschappelijke evolutie naar de volgende stap.

En ja, we zijn lekker onderweg, maar wie het transparantie kanon in deze tijd richt op een ander kan zichzelf de vraag stellen hoe liefdevol dat eigenlijk is. Misschien kan diegene zijn energie beter steken in het ontwikkelen van zijn eigen bewustzijn.