Vernieuwing

Beste lezer

Vanuit de Werfeling in Utrecht neem ik je mee op een vlucht door de eerste maand van het nieuwe jaar. Want we zijn weer een jaargrens gepasseerd, 2021 ligt achter ons. Er is genoeg over gezegd, er is genoeg over gedacht en er is genoeg over gezwegen. Het is voorbij en komt niet meer terug. 

Nu leven we in de eerste maand van de winter. De Indianen zouden zeggen dat we ons bevinden in ‘De maan van vernieuwing van de Aarde’. Want dat is waar deze tijd voor staat. Sterven en vergaan, om ruimte te maken voor het nieuwe. De bomen hebben hun blad laten vallen, de vissen liggen in stilte op de bodem en veel insecten leggen het af tegen de naderende vorst. 

In die stilte van de natuur hoeft er even niets. Het is een staat van zijn in plaats van een staat van doen.  

Als mens lijken we daar zo onze eigen ideeën over te hebben. Sommigen hebben zich voorgenomen om meer te gaan bewegen, anderen gaan boosteren en bedrijven moedigen aan om vooral weer snel op vaart te komen. Kortom, voor velen is het jaareinde een sein om dingen te gaan doen. 

Daarmee loop je het risico ongemerkt een essentiële stap in het leven over te slaan. Want wie de tijd niet neemt om dingen te laten afsterven, vergeet zomaar dat de dood bestaat. Steeds maar doorgaan met nieuwe dingen, betekent dat je al die oude dingen met je mee blijft slepen. 

Toch zijn er voldoende momenten dat je het sterven kunt ervaren, zonder dat je er gelijk een dierbare voor hoeft kwijt te raken. :  

Heb je bijvoorbeeld genoten van het afsterven van je Nordman kerstboom? De naalden die uitvielen en de takken die langzaam krom trokken. Meestal zo rond oud en nieuw is de dood in de boom al zo ver gevorderd, dat de naalden bij het naar buiten gooien een spoor van verderf achter zich laten.  

Leven en dood in twee weken tijd, vlak onder je eigen neus? Maar ja, wie gaat er nu een week naar een kale kerstboom in zijn huis zitten kijken. Tijd om even van de naalden op de grond te genieten die nemen we niet. Want voor je het weet ben je alweer aan het stofzuigen en dan maar meteen ook je hele huis opruimen.  

Ook in ons werk zijn er korte moment van sterven. Zo was daar voor mij als oud accountant vroeger, het feest van de jaarafsluiting. Wanneer aan het eind van de jaarrekening moest worden opgemaakt. Als een soort uitvaartceremonie in de eerste weken van het nieuwe jaar.  

Om, wanneer die uitvaart eenmaal had plaatsgevonden, te ontdekken dat eigenlijk al niemand meer geïnteresseerd was in het lijk van het vorige jaar. Heb jij je accountant ooit gezien als de ‘grafdrager’ van het vorig boekjaar. 

En niet te vergeten in dit nieuwe jaar, kent ook politiek Den Haag haar stervensmomentje. Nu het demissionaire kabinet vervangen wordt door een nieuw.  

Maar hoe passend in het tijdsbeeld, dat het sterven van het kabinet is gereduceerd tot een publicitair momentum. De oude lijken van het vorige kabinet gaan zonder te ontbinden, door in het nieuwe. Alsof politiek inmiddels is verworden tot een zombie werkelijkheid. 

Hoezeer we ook ons best doen, door alles wat niet essentieel is, in een lockdown op te sluiten, we begrijpen het belang van de dood niet echt.  

Immers, alles wat essentieel is mag niet sterven.  

Dit is de tijd van healthy aging. Waarin we met zoveel mogelijk mensen, zo gezond en fit mogelijk, zo oud mogelijk moeten worden.  

De natuur heeft daar al lang een oplossing, genaamd de dood. Maar sterven vinden we niet meer belangrijk. Misschien ook wel omdat we rationeel niet zoveel met de dood aan kunnen.  

Middels technologische ontwikkeling zoeken we naar manieren om het ideaal te bereiken: Het leven met een ritme van voorjaar – zomer – herfst – voorjaar en zo verder. Drie seizoenen in plaats van vier.  

Geduldig als zij is speelt moeder Aarde dit spelletje met ons mee. Dus gunde ze ons de warmste jaarwisseling en laat ze ons ervaren hoe het is om zonder winter te leven. Het leven als een oneindige lijn van versnelling. 

Dat lijkt op zichzelf vreemd, want is de natuur niet gebouwd op een harmonie van de seizoenen? Waarin het duister van de winter en het licht van de zomer, elkaar in stand houden. Is het dan een wel een kwestie van geduld, of is er iets anders aan de hand? 

We duiken dieper in de wereld van de natuur. De natuur kent haar eigen ritme en haar eigen structuren. De seizoenen die elkaar opvolgen. De wijze waarop de ene soort als voeding dient, voor de volgende soort, in een steeds verder oplopende piramide, tot aan de top van macht in de voedselketen. 

Hé, die piramide uit de voedselketen, die kennen we ergens van. Die lijkt verdacht veel op de piramide van macht in de mensenwereld. Waarin je de machtigste mensen ter wereld kunt vergelijken, met de machtigste roofdieren uit de natuur. 

Maar als de mens een wezen van de natuur is, dan lijkt er toch iets mis te gaan. In de natuur dood het sterkste roofdier niet meer dan nodig is. Bij de mensen gaat dat net iets anders.  

De machtigste mensen doden niet meer, ze sluiten zoveel mogelijk mensen op in kleine kooitjes, genaamd huiskamertjes. Heb je ooit een leeuw gezien die antilopen in een kooitje vetmestte? Omdat hij bang was straks niet meer genoeg te eten te hebben?  

Waar de vergelijking ook niet opgaat is dat de mens geïndividualiseerd is. Dus de groepsstructuur van de dierenwereld werkt niet meer bij mensen. Al was dat tot medio vorige eeuw nog wel het geval. 

Nu is er nog maar een beperkte groep zielen op deze planeet waar de kracht van de groep zo een belangrijke plaats inneemt. De meeste individuele mensen wil helemaal niet in een groep zitten, die wil gewoon hun eigen ding kunnen doen. 

Zelfs als je de individuele mens in een kooi opsluit, zul je zien dat zodra hij vrij is, weer zijn eigen ding gaat doet. En dat brengt ons bij het thema van dit jaar. Het lijkt een jaar te worden, waarin we ons gaan realiseren dat we al vrij waren om te doen wat goed voor ons voelde. De denkbeeldig gecreëerde gevangenis is een luchtkasteel, dat al bij een beetje zonneschijn oplost.   

Vrijheid is van het hart en dat is waar het in deze tijd om gaat.   

Nog even terug naar de maand januari. Want dit is de maand van de Wolven realm. Precies die groep zielen, waar de groepsgebondenheid het sterkst aanwezig is.  

Wat dat betekent in de praktijk? Het lijkt erop dat januari een maand wordt, waarin we als Nederlanders keurig in de pas blijven lopen met wat er in de rest van Europa gebeurt. Dus de lockdown zal deze maand nog wel niet uit het straatbeeld verdwijnen. 

Zorg voor jezelf, vernieuw, bezoek je hart en opdat je in het voorjaar kunt creëren wat jij wilt. 

Ik wens je een fijne periode. 

Veiligheid in ons bewustzijn

Veiligheid in ons bewustzijn

Dagelijks worden we bestookt met het thema veiligheid. Want of je nu de ontwikkelingen in de wereld volgt, voor de x-e keer je password moet veranderen of op het vliegveld in de rij staat voor de Body-scan, je kunt er niet omheen.

Dat roept de vraag op hoe belangrijk veiligheid eigenlijk is in het menselijk systeem. Daartoe verdelen we het menselijk bewustzijn in verdiepingen van een flatgebouw. Waarbij de eerste verdieping die van de angst en het bestaansrecht is.

Op deze eerste verdieping van ons bewustzijn, zitten onze primaire vecht en vlucht reflexen, overlevingsstrategiën, onze angst en instinct. Kortom, alle onderdelen van het menselijk systeem die voortkomen uit de eerste fase van de evolutie. Eten, drinken, een dak boven ons hoofd en fysieke veiligheid.

In het hele flatgebouw van het menselijk bewustzijn, beslaat deze verdieping slechts twee procent van het totale vloeroppervlak. De rest van het menselijk bewustzijn is bezig met andere zaken.

Hoe kan het dat we maatschappelijk zoveel energie steken in iets, wat slechts twee procent van ons mens-zijn vertegenwoordigt?

Dan is er iets vreemds aan de hand. Want wie kijkt naar zichzelf en naar de mensen in zijn omgeving (we beperken het even tot Nederland), zal zien dat er maar weinig mensen zijn die geen eten/dak/fysieke veiligheid hebben.

Het antwoord laat zich verklaren door de verdieping in het flatgebouw, waar het grootste deel van Nederland zich momenteel in beweegt. Daartoe nemen we de lift naar de vierde verdieping van het denken.

De verdieping van het denken wordt vaak gevoed door angsten, emoties, herinneringen en is vooral bezig om dat te analyseren. Om van daaruit projecties naar de toekomst te maken. Een onbewuste verdieping die steeds weer uitkomt bij het vraagstuk van macht en onmacht.

Het maakt op deze verdieping niet zoveel uit wat je erin stopt. Alles wat hier zit wordt ‘herkauwd’, doordacht, en voorwaarts geprojecteerd. Stop er angst in en het zijn angst scenario’s die eruit komen.

Dus het thema veiligheid is niet een werkelijke bedreiging. Het is een bedachte bedreiging.

Wie zijn computer van bewustzijn voedt met angst, krijgt automatisch een enorme output op het thema veiligheid. Onbewust van dit alles spelen we dit spel mee. Tot we ons beginnen te realiseren dat ook de verdieping van het denken niet veel meer dan vijf procent van het flatgebouw van bewustzijn inneemt.

Veiligheid is nu een issue omdat we de waarde van het denken overschatten. Zodra we een groter deel van het menselijk bewustzijn gaan gebruiken, zul je zien dat het verdwijnt.

Wie leidt Nederland?

Wie leidt Nederland?


 

Veiligheid lijkt voor veel media in deze tijd een belangrijk onderwerp van gesprek. Zo konden we deze week in het programma Nieuwsuur kijken naar een drieluik over de stand van de Nederlandse rechtstaat. En ook de overige media besteden veel aandacht aan het thema veiligheid.

Te midden van dit geweld was er de minister van Defensie, die in een interview gevraagd werd over haar eerdere uitspraak dat we in oorlog zijn. Uitvoerig betoogde ze dat we in een cyberoorlog zijn verwikkeld. Waarbij Russische inlichtingendiensten aanvallen uitvoeren op belangrijke Nederlandse netwerken.

Dus is het volgens haar goed, dat er in de kabinetsplannen voor de komende jaren eindelijk weer ruimte is voor investeringen in het Nederlandse leger. Ze onderstreepte het belang van deze investeringen met voorbeelden, van hoe onze cybersoldaten successen boeken in deze strijd.

Een pleidooi wat me even deed terugdenken aan de tijd dat ik als dienstplichtig soldaat (1983) op de hei met zand moest gooien, om de aanvallende Russische vijand met chemische middelen te weerstaan. Een in mijn ogen idioot vijandbeeld, daar de koude oorlog toen al lang afgelopen was.    

Nog geen dertig minuten daarna begon de NOS drieluik over de status van de Nederlandse rechtstaat. Verschillende gezaghebbende vertegenwoordigers schetsten een dramatisch beeld. Daarin zagen we een politie die aan zijn eigen reorganisaties en ICT projecten ten onder dreigt te gaan.

Ook zagen we een openbaar ministerie dat eveneens door capaciteitsproblemen in zwaar weer verkeerde. En dan was er ook nog de rechterlijke macht die, door bezuinigingen, genoodzaakt was om vreemde financiële trucs te gebruiken.

Als geïnteresseerde Nederlandse onderdaan, riep dit bij mij de vraag op hoe het kan dat het ministerie van Defensie geld investeert om een ICT-oorlog te voeren, terwijl het ministerie van Justitie de ‘slag om ICT’ lijkt te verliezen.

Een beetje generaal zou zien dat hij op het ‘verkeerde front’ aan het strijden is.

Maar waar is onze generaal mee bezig? Die zit weer op een ander front, namelijk het verhogen van de AOW leeftijd. Maar of hij met die langer werkende 65-plussers een ICT-oorlog gaat winnen, lijkt een wankele strategie.

Misschien een goed moment om de ‘wie heeft hier een belang bij?’ vraag te stellen. Bovenaan de mogelijke belangenlijst, lijkt dan toch het grote bedrijfsleven te staan. De bedrijven die ICT en beveiligingstechnologie leveren.

En dan begint mij toch een beetje het gevoel te bekruipen dat ik zit te kijken naar het zesde seizoen van de Netflix serie House of Cards. Waar Claire als president haar tanden zet in het bedrijfsleven, die de macht van het Witte Huis heeft overgenomen.

Is Nederland nog steeds een democratie, waarin de bevolking haar leiding kiest? Of is dat ge-reframed tot een mooi verhaal. Misschien dat de volgende NOS drieluik kan gaan over de vraag wie Nederland werkelijk leidt?

Tweede kamer waarheid

Tweede kamer waarheid

2 mei

Een van de Kamerleden vroeg eens aan een minister: noemt u dat dan de waarheid? Neen, was zijn antwoord: dat is niet de waarheid. Waarop het Kamerlid vroeg: hoe noemt u dat dan wel? We zouden het als liegen kunnen betitelen.

Nu bestaat er geen ‘de waarheid’. Want ieder mens, creëert zijn eigen waarheid. Maar daarmee is niet gezegd dat we allemaal leugenaars zijn. Dat zou pas het geval zijn, wanneer we liegen over onze eigen waarheid.

Dus wanneer je iets hebt gelezen (= jouw waarheid), je weet dat je dat hebt gelezen (= jouw waarheid) en vervolgens vertel je aan anderen dat je het niet hebt gelezen (>< jouw waarheid) dan zouden we kunnen stellen dat je je eigen waarheid ontkent. Dat noemen we ook wel liegen.

Liegen omschrijft Van Dale als: het met opzet spreken van onwaarheden. De ‘opzet’ lijkt te wijzen op de aanwezigheid van een belang.

Hoe passen herinneringen hier dan bij? Voor het menselijk systeem geldt, dat alle ervaringen van het leven keurig netjes worden opgeslagen. Via de modus van herinnering (onderdeel van het menselijk bewustzijn) bouwen we tijdens het leven een complete interne ‘databank’ op van al onze ervaringen.

Voor sommige ervaringen geldt dat we ze niet begrijpen maar er wel last van hebben. Die plaatsen we dan in een speciaal kamertje, om ze later uit te zoeken. Toch zijn ook die herinneringen (soms met een klein beetje hulp) gewoon toegankelijk.

Dus wie denkt dat we als mens dingen vergeten, helaas. Ze schuiven hooguit naar de achtergrond in ons dagelijkse ‘werkgeheugen’ of komen in het speciale kamertje. Maar daarvoor is dan wel weer een grote impact nodig.

Het niet lezen van een ambtelijk stuk, behoort waarschijnlijk niet tot de ervaringen met een grote impact. En bij technisch goed functionerende hersenen, lijkt een beroep op ‘het niet kunnen herinneren’, in het hiervoor geschetste voorbeeld dus niet voor de hand te liggen.

Nu lijkt het beroep op de modus van herinnering, onder wereldleiders te winnen aan populariteit. Weet dan dat deze modus zich bevindt tussen de ‘verdiepingen’ van het reageren en het denken in. Samen met de eerste modus van angst, vormen deze vier de onbewuste wil.

En laat dat nu de meest voorkomende afstemming zijn van veel wereldleiders in deze tijd. (waarschijnlijk ook van veel mensen die hen verkiezen 😉 Dan kun je misschien ook begrijpen, dat het ogenschijnlijk vreemde gedrag rondom de Dividendbelasting, een logische verklaring heeft.

De vraag blijft natuurlijk wel: wat maakt dat wereldleiders anno 2018 er zo gehecht aan lijken, om hun toch vaak zware baan vorm te geven vanuit hun onbewuste wil. Het kan echt gemakkelijker.

Ben jij toe aan een verandering in je gedrag? Lees meer

Catweazle meets Predator

Catweazle meets Predator

De wereld spreekt er schande van. Er zitten wizards in het gemeentehuis en bij de politie. Nou, wees blij dachten we nog. Een beetje magie in die saaie ambtelijke wereld kan geen kwaad.

We komen de Avatar wizards vaker tegen. In essentie werken ze met goede dingen. Maar hun euvel lijkt, dat ze soms vergeten om hun onvoorwaardelijke liefde mee te nemen.

En dat maakt ze dan wat hebberig. Wie eenmaal een training bij ze heeft gedaan, loopt het risico plat te worden gebeld om meer trainingen en meer deelnemers aan te brengen. Predator is er niets bij.

Maar ik zou mezelf verloochenen, wanneer ik mijn magische kracht zou ontkennen. Wij leiden niet alleen tovenaars, maar ook draken, aliens, pioniers, koninginnen en keizers op.

Eigenlijk hebben we het dan over de archetypische aanduiding, van de structuur van hun kracht. Maar hun magie is echt en staat midden in het dagelijkse leven. Ze ontwikkelen het vermogen om de wonderlijke krachten van mens en aarde te hanteren.

Het verschil tussen de Bewust Leiderschap Catweazles en de Avatar Predators zit hem in de onschuld van het hart.

Dus wees niet bang voor een tovenaar in je organisatie. De wereld is groter dan je denkt. En bovendien geeft een beetje magie, kleur aan de grauwheid die mensen graag om zich heen optrekken.

Heb je ook belangstelling om bewust de magie van het leven te ervaren?

Kijk dan eens bij de Begeleiders opleiding van Uniovision.

the wizard of Oz

Bewust Leiderschap Magazine editie 11 december

In dit nummer:

  • Rien en Celeste over 2018
  • Portret: Een Draak als moeder
  • Feuilleton afl. 11, de weg van niets naar nergens
  • Visie op politiek: When Rulings Rule the World
  • Column: Neemt gij dit algoritme als wettige echtgenote?
  • Het Netwerk Bewust Leiderschap

2018


Het antwoord op de vraag wat 2018 ons gaat brengen lijkt eenvoudig te geven. Leg de intenties van iedereen bij elkaar en de creatie van 2018 zal zich ontvouwen.

Maar zo makkelijk gaat dat ook weer niet. Voor de meeste mensen geldt dat zij hun intenties onbewust leven. En voordat iedereen bewust creëert zal nog wel even duren. (al zouden we dat best leuk vinden)

Dus al was 2017 het jaar van de algoritmes en de nagekomen beloften, dan nog is de som van 7,6 miljard individuele creaties niet eenvoudig te maken.

Onmogelijk is het echter ook niet. We tellen namelijk ook niet de intenties van de 100.000 miljard cellen in ons lichaam op, om te weten wat 2018 ons als individu gaat brengen. Veel gemakkelijker is het om te kijken naar het geheel. Wat is jouw intentie voor 2018?

Dat brengt ons terug bij de vraag wat dan de intentie van het geheel is. Het antwoord op die vraag, lijkt altijd weer terug te komen bij ontwikkeling. En ontwikkeling gaat van iets bekends naar iets ‘net niet’ bekends.

De Koning zei het al, voetje voor voetje.

Waar zijn we dan tegenwoordig mee bekend? Je voelt het natuurlijk al aankomen. Zouden dat misschien macht en techniek kunnen zijn? Zijn er anno 2017 nog mensen op deze planeet zonder mobiele telefoon?

Dus als de mensheid nu in de modus van ‘macht en onmacht’ zit, wat is dan de eerst volgende stap? Precies, de stap naar het hart. Ha ha, ik hoor je denken: gaan we dan ineens lief doen tegen elkaar? Nou laat je verassen, dat zou er nog wel eens anders uit kunnen zien dan je denkt.

Maar hoe, dat is natuurlijk weer afhankelijk van die 7,6 miljard individuele intenties. Wij wachten dat niet af, we gaan alvast door.

In de vorige ‘Special Edition’ van het BL-Magazine heb je al een stuk van onze creatie voor 2018 kunnen zien. En er is nog veel meer in de maak:
Welkom in de wereld van mogelijkheden.

We wensen al onze lezers, en ook al die anderen een liefdevol 2018 en moge je intenties zich moeiteloos manifesteren.

Celeste Banning en Rien Hagenaars
27-12-2017

 


portret van een bewuste leider

een draak als moeder

Portret: Een Draak als moeder

Een universitaire opleiding zat er voor haar dit leven niet in. Ze behoort tot een generatie die hard moest werken om de Mavo voor elkaar te krijgen.

Het moederschap was lange tijd haar hoofdrol. Inmiddels zijn haar kinderen volwassen en hebben een succesvolle carrière. Ondernemers, dag en nacht aan het werk.

Je zou kunnen denken, een Groningse boerin, wie schrijft daar nu een artikel over. Maar wees gewaarschuwd, niet alles is wat het lijkt.  Deze gemoedelijke en zachtaardige moeder, beschikt over een vuurkracht die zelfs Daenerys Targaryen (GoThrones)

bewust leiderschap

boven de pet zou gaan. Lange tijd een onbekende kracht, die soms tevoorschijn kwam en dan alles wat in de weg stond simpelweg tot as deed vergaan.

Werkzaam als administratrice zat ze jarenlang, als een snurkende draak, boven op het goud. Genietend van haar rust, wachtend tot haar kroost groot was. Geld was dan ook nooit een issue.

Maar de draak in deze moeder is ontwaakt. Ze begrijpt haar kracht en kan deze nu bewust hanteren. Ze is een uitstekend begeleidster en heeft magische handen. Met een enorme dosis onvoorwaardelijke liefde, staat ze op het punt haar vleugels uit te slaan.

Dus wie het een dezer dagen hoort rommelen in Groningen, weet dan dat het geen aardbeving is. Waarschijnlijk is het de Draken Moeder die honger heeft.

Durf je het aan, misschien kan ze wel wat klanten gebruiken. Maar wees respectvol in de omgang met haar. Want draken zijn soms lichtgeraakt en voor je het weet krijg je een ‘lel van haar staart’.

Ook deze Draak maakt deel uit van het netwerk van Bewuste Leiders. En voel je het verlangen om jouw unieke kracht te doen ontwaken: kijk eens bij Vijñána.

aflevering 11

Edinburgh Schotland, de weg van niets naar nergens

Aflevering 11 van ons feuilleton

De weg van niets naar nergens


Schotland

Eigenlijk viel het opruimen van hun overtuigingen over geld nogal mee. Terwijl de mannen door de donkere gang van het Schotse kasteel lopen, bespreken ze met elkaar hoe opgelucht ze zijn, nu deze vervelende stukken uit hun systeem weg zijn. Een van hen merkt op, dat hij zich afvraagt waarom hij eigenlijk nog met dit werk door zou gaan. Als het leven zo eenvoudig kan zijn.

De leider van de groep ‘fluit’ hem terug. Jongens, laten we ons ervan bewust zijn dat onze opdracht verder reikt dan onze eigen kleine belangen. Instemmend knikken de mannen naar hem, en samen gaan ze naar de grote zaal waar het vuur brand.

De ruimte die is ontstaan, heeft hun vastzittende gedachtes los gemaakt. Waar kunnen we een balansverstoring in het veld teweeg brengen, vraagt een van hen. Terwijl hij geniet van zijn glas Schotse Whiskey, oppert hij om de aandacht te richten op de zwakste schakel, zijnde het geld dat ze voor hun werk betaald krijgen.

Ik stel voor dat nummer vier zijn ontslag indient, tenzij hij een onredelijk hoge salarisverhoging van zijn baas krijgt toegekend. Nummer vier begint al te grijnzen bij de gedachte. Daar kan ik wel wat mee, zegt hij. Oké zegt hun leider, dan zullen we van daaruit bepalen wat onze volgende stap wordt.

Athene

Je bent een slapjanus Thanasis, zegt de jonge vrouw tegen hem. Thanasis hangt half over een toiletpot en is door de schoonmaakster met chloor weer bij kennis gebracht. Ik moet terug naar de vergadering, anders gaan ze me missen stamelt hij. Ken je Orell, vraagt ze hem nogmaals. Nooit van die naam gehoord en snel vlucht hij de toiletten uit.

Thanasis schiet door de gangen terug naar de vergadering met de partijvoorzitter. Daar is weinig veranderd. De partijvoorzitter en zijn baas zitten rustig met elkaar in gesprek. Het kabbelt wat voort en Thanasis voelt hoe zijn gedachten terugkeren naar de jonge vrouw in het toilet. Wie is ze toch en wat wil ze van me, vraagt hij zich af.

We gaan het doen, hoort hij de partijvoorzitter zeggen. Thanasis we gaan je promoveren tot speciaal adviseur op het ministerie van financiën. Verbaast komt hij terug bij zichzelf. Zijn baas schut hem de hand. Gefeliciteerd kerel, we zijn onder de indruk van je prestaties. Ben je klaar voor het grote werk?

Verwonderd door hetgeen hem allemaal is overkomen, stapt Thanasis weer in zijn auto. Schichtig kijkt hij om zich heen. De jonge vrouw is nergens te bekennen. Gelukkig denkt hij, en koerst door de chaos van het verkeer in Athene terug naar zijn eigen kantoor. Daar staart hij stilletjes naar zijn scherm, waarop financiële indexen als wilden op en neer schieten. Is de wereld gek aan het worden, vraagt hij zich af.

Nergens

Een zacht gonzend geluid lijkt hem te omgeven. Alsof alles vloeibaar is, de beelden bewegen om hem heen. Er is sprake van een luchtigheid die vertrouwd voelt. Geen wind, geen geur, geen lawaai alleen een gevoel van lichtheid en helderheid. Een oneindige vrijheid, die een verfijnde vibratie in hem teweeg brengt.

Je bent terug Oosshi, fijn om je bij ons te hebben. Een schim uit de verte komt snel dichterbij. Alsof de gedachten bij hem waren voor de figuur. Hij herkent het gezicht van zijn vader. Wat is er gebeurd, vraagt hij zich af. En zonder dat er geluid voor nodig was, ziet hij zijn gedachten naar zijn vader toe stromen.

De antwoorden op je vragen komen verder weg, dichterbij is er plaats voor verbinding en wederzien. We hebben je aanwezigheid gemist. Ga je mee naar het overgangsritueel? Oosshi begint zichzelf weer te realiseren, waardoor de herinneringen in zijn systeem terug komen. Neem me alstublieft eerst mee naar het slot, ik mis nog een schakel. Dat is goed voelt hij. Het beeld verandert en samen kijken ze naar een instortend flatgebouw.

 


Wie kiest voor het ontwikkelen van Bewust Leiderschap kiest voor


Visie op politiek:    When rulings rule the world?

nederland belastingparadijs

when rulings rule the world

27 december

Een van de woorden die op de lijst ‘woorden van 2017’ eigenlijk niet had mogen ontbreken is ‘Ruling’. De belastingdienst omschrijft het op haar website als volgt:

Door middel van vooroverleg bieden wij nationaal en internationaal opererende bedrijven (maar ook individuen en kleine ondernemers) de mogelijkheid vooraf zekerheid te krijgen over de toepassing van wet- en regelgeving op het gebied van belastingen. Dat doen we binnen de kaders van wet- en regelgeving, beleid en jurisprudentie. Zo weet u vooraf waar u aan toe bent bij de belastingheffing.

Het bleek in 2017 de ultieme formulering om van Nederland een belastingparadijs te maken. Meer dan 500 afspraken kwamen dit jaar boven drijven. En je kunt er rustig vanuit gaan, dat het dan niet gaat om bedrijven die meer belasting willen betalen dan wettelijk is toegestaan. Dan bleken er ook nog rulings te zijn, die buiten de Belastingdienst om werden gemaakt. Aangezien de formulering al heel ruim is, lijkt het voor de hand te liggen dat die niet meer binnen de kaders van wet- en regelgeving te krijgen waren. (motorclubs?;)

Ruling all the way

Om je geheugen nog even op te frissen: we hadden dit jaar de Starbucks, Unilever en onlangs nog de Ikea ruling. Maar wat dacht je van de ‘vluchtelingen ruling met Turkije’ en de ‘dividendbelasting ruling met Shell’. Zelfs het koningshuis werd onderworpen aan een onderzoek naar vermeende ruling. En misschien is het ‘regeerakkoord’ wel de meest bekende ruling van allemaal.

Nu liggen de verkiezingsprogramma’s nog tamelijk vers in mijn geheugen. Ik kan me niet herinneren dat er partijen waren, die ‘rulings’ als een belangrijk punt op hun agenda hadden gezet. Toch lijken deze ‘rulings’ keer op keer onze democratische principes te overrulen. Naar mijn mening zijn dit de echte punten, waarop een burger vervreemd raakt van de politiek. Nog maar een jaar geleden was dat een hot issue.(?)

Van groep naar individueel gestuurd

Op zichzelf lijkt het verlangen om op individuele basis afspraken te maken een logische stap in de ontwikkeling van het menselijk bewustzijn. Een maatschappij die verandert van groep gestuurd denken naar individueel gestuurd denken, heeft dit als logisch gevolg. Je zou zelfs kunnen stellen dat, het maken van rulings/ individuele afspraken een gezonde volgende stap kan zijn, in ons maatschappelijk systeem.

Wat maakt het dan toch, dat iedere keer je haren recht overeind gaan staan? Dat zou wel eens meer te maken kunnen hebben met de onbegrensde drang naar meer geld van de partijen die deze rulings willen maken. Wanneer een Shell of Ikea tevreden zouden zijn met ‘voldoende winst’, zou niemand er problemen mee hebben. Maar keer op keer komt het voort, uit mensen die zichzelf buitenproportioneel willen verrijken.

De kern van het vraagstuk

Dat brengt ons bij de kern van het hele vraagstuk. We hebben een overheid die geen neen, durft te zeggen. Sorry heren Ikea of Shell, maar we hebben 250.000 onderwijzers die verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van onze kinderen. Zij hebben een hogere prioriteit dan uw bankrekening.

Met andere woorden, we hebben te maken met politici en ambtenaren die te veel aan het invoelen zijn. Waardoor ze zichzelf verliezen in anderen. Het gevolg is dat ze zelf verstrikt raken in zaken die, lees bijvoorbeeld de ruling, initieel een goede intentie hadden. Ze hebben dus eigenlijk geen eigen mening.

Voeg daar te grote ego’s aan toe en het resultaat is de ongewilde afbraak van het eigen systeem. Dus ook sorry geachte politici, maar het gebrek aan bewustzijn maakt dat jullie het democratisch stelsel ongeveer net zo snel slopen als het tropisch regenwoud.

England rules the waves

Is dit dan een typisch Nederlands gebeuren? Nee hoor, Trump lijkt zich te verliezen in de geldlust van de rijken en de angst voor tekorten bij zijn volk. Poetin lijkt aan de andere kant van het spectrum te zitten. Een krachtige eigen mening maar met verlies aan invoelingsvermogen in zijn omgeving. Kortom, op wereldwijde schaal is het met het bewustzijn van de leiders, al even armoedig gesteld als in Nederland.

Een voorlopersrol in het veld lijkt weggelegd voor de Britten. Met hun Brexit hebben ze het politieke speelveld naar een level gebracht, waar voor iedere betrekking een nieuwe ruling moet worden gemaakt. Misschien wel het grootste schrikbeeld van de Europese leiders.

The end game

De winnaar in het grote ‘ruling spel’ is de leider die als eerste doorkrijgt hoe afstemming werkt: Aandacht bij jezelf, in verbinding met de ander. Dan blijft het hart erin, zodat je kunt voelen wanneer de dingen niet meer kloppen en hoe jouw ideeën overkomen op de ander. Het is geen ‘rocket science’, het vraagt enkel wat ontwikkeling van het eigen bewustzijn. Ongeveer zes dagen heb je nodig om het onder de knie te krijgen.

Is dat dan niet een te eenvoudige oplossing voor zo een complex vraagstuk? Je zou het ook andersom kunnen stellen. De wereldbevolking groeit de komende 20 jaar naar verwachting met 30%. De vraagstukken die dat met zich meebrengt, behoeven leiderschap op het hoogste niveau. Leiders met een bewustzijn op het niveau van verlichting. Hoe lang kunnen we het ons permitteren om te kiezen voor leiderschap op het niveau van een ‘primaat’?

Eenvoud is de grootste kracht om een verandering tot stand te brengen.

 

 


Column: Neemt gij dit algoritme tot uw wettige echtgenote?

algoritme

neemt gij dit algoritme tot uw wettige echtgenote

Op dit moment maakt een Belgische startup furore, die algoritmes heeft ontwikkeld om sollicitatie gesprekken door de computer te laten uitvoeren.

Dus stel je voor: je wilt graag solliciteren op een leuke baan. Je krijgt een email met het verzoek om achter je computer met webcam te gaan zitten. Een digitale P&O functionaris stelt je vragen en tegelijkertijd scant de webcam je gezicht op onwillekeurige trekken. Het algoritme verwerkt deze gegevens en bepaalt of je als mens past bij het gevraagde profiel.

In deze tijd van dynamische arbeidscontracten en flexibele pools een aantrekkelijke kostenbesparing voor werkgevers. De computer doet het werk en laat de drie beste kandidaten komen voor een gesprek. Een investering die zich snel terugverdient.

Hoe zou de sollicitant zich voelen?

Dit is nog maar een begin van de ontwikkelingen die nu gaande zijn op het gebied van de interactie tussen mensen en computers. Waarbij de achterliggende technologie gebaseerd is op onwaarschijnlijk snelle en slimme rekenkracht. Maar, misschien een beetje ouderwets om te zeggen, toch terug te voeren op nullen en enen. O en I

Het menselijk systeem kent ook zoiets: het rationele deel van ons menselijk bewustzijn, waar analyse en denkwerk plaatsvinden. (Voel maar eens in je lijf, waar je het voelt om 10 keer 8 uit rekenen.) Onze rekenprocessor bevindt zich bij het ‘zonnevlecht chakra’, midden in de modus van het denken. Dit is een modus die qua omvang ongeveer 1,5% van het hele menselijke systeem beslaat.

Omdat de meeste mensen een groot deel van de dag vanuit deze modus handelen, lijkt het sollicitatie algoritme dus relevant. Maar wat te doen als je sollicitant zich op een andere ‘verdieping’ in zijn systeem bevindt. Dan valt de hele analyse in het water.

Het algoritme klopt niet omdat het uitgaat van een deelsysteem

Wie menselijk gedrag wil doorgronden ontkomt er niet aan om zich te verdiepen in de rol van ‘onvoorwaardelijke liefde’. Het behoeft weinig fantasie om te begrijpen dat een webcam die je gezicht af scant op ‘trekjes’, mensen eerder uitnodigt tot een afstemming vanuit angst of emoties, dan tot een afstemming vanuit het hart.

Ideaal wanneer je een robot in dienst wilt nemen. Maar de werkgever, die op zoek is naar creatieve en verantwoordelijkheid nemende medewerkers, zal zichzelf hiermee vooral voor de gek houden. Want liefde speelt een essentiële rol in het menselijk gedrag. Waarbij het kenmerkend voor liefde is, dat het ‘geen gezicht heeft’. ‘Het laat zich niet begrenzen, je kunt het wel voelen’, zo zei een wijze meester van deze tijd ons eens.

Waar zijn de vrouwen?

Ooit, lang geleden in de vorige eeuw, was personeelszaken een vrouwelijke aangelegenheid. Want vanuit een aangeboren en in duizenden jaren ontwikkeld, vermogen om met mensen om te gaan, waren ze een voor de hand liggende invulling voor deze rol.

Door de verandering van het bedrijfsleven in de jaren 70 en 80, verdween de rol van het vrouwelijk aspect. Het bedrijfsleven werd steeds mannelijker en rationeler.

Gevoel was niet meetbaar, dus waarom zou je daar aandacht aan besteden. Bovendien maakte de opkomst van de computer het mogelijk om resultaten te volgen. Veel interessanter dan het volgen van gevoelens. Aandacht voor het ziekteverzuimpercentage, was toen het summum van innovatief personeelsbeleid. Waarbij ook dat ging om het terugdringen ervan en het behalen van zo hoog mogelijke productie resultaten.

Vanaf circa 2000 werd deze beweging steeds extremer. Het bedrijfsleven werd een bolwerk van 90% mannelijke energie, waarin computers en systemen leidend waren.

Dus werd het een beetje saai

Maar met al die mannelijkheid bij elkaar werd het toch wel een beetje saai. Bovendien groeide het verlangen om de kracht van het vrouwelijke aspect toe te voegen. Nadat alle processen uit waren gerationaliseerd bleek toch vooral het menselijk gedrag, de grootste bottleneck.

Maar het laatste wat een 90% mannelijk bedrijfsleven wil, is het op grote schaal naar binnen halen van vrouwelijkheid. Stel je voor. Dus welke oplossing lag het meest voor de hand? Precies, het automatiseren van de vrouw. En wie beter dan de ‘nerd’ kun je inzetten om vrouwelijk gedrag te automatiseren.

Het vergde even tijd, maar daar was ze dan: het algoritme

Een mannelijke manier om vrouwelijkheid te programmeren. Voor de meeste vrouwen natuurlijk een volstrekt belachelijke vertoning. Maar ondertussen zijn ze zo mee geconditioneerd in het mannelijke bedrijfsleven, dat ze eerdaags ook door een automatische vrouw zullen worden beoordeeld op hun geschiktheid voor de functie.

Het grappige van deze tijd is dat algoritmes in computersysteem door velen worden beschouwd als het antwoord voor de toekomst. Maar wie enig bewustzijn ontwikkelt zal al snel doorkrijgen dat ieder mens beschikt over een mannelijk en vrouwelijk aspect. Met andere woorden, we bouwen een maatschappij die is gebaseerd op het uitschakelen van ons vrouwelijk vermogen. ‘Mad Max’ is er niets bij.

Het huwelijk van morgen

Wanneer we ons dan de vrijheid permitteren om een blik te werpen op deze toekomst, dan komen we uit bij een hilarisch beeld. Het mannelijk deel in onszelf is zo dominant geworden, dat het steeds banger wordt voor ons vrouwelijk aspect.

De voorlopers, zullen worden verleid om robots met vrouwelijke kenmerken te bouwen, die zich, gebaseerd op algoritmes, ook vrouwelijk gedragen. Waarna deze vrouwelijke robots de menselijke vrouw uit de markt concurreren. Immers, de robot-vrouwen zijn altijd onderdanig, hebben altijd zin in sex en als je gaat werken kunnen ze rustig in de pauze stand worden gezet, zodat ze geen geld kunnen uitgeven.

Voortgedreven door dit snelle verdienmodel, kan deze relatievorm al snel de overhand krijgen. Waarbij de echte vrouw al snel in de verdrukking zal komen. Bovendien zal ze, zoals in het verleden al vaker is toegepast, onder spirituele voorwendselen worden ingezet voor de voortplanting. Waarbij ook deze vrouwen een steeds grotere mannelijke dominantie zullen ontwikkelen. Zodat uiteindelijk ook de voortplanting van het menselijk geslacht ten einde zal komen.

Dus wat luidt hierop je antwoord:

Neemt gij dit algoritme tot uw wettige echtgenote?

 


Het Netwerk Bewust Leiderschap

netwerk bewust leiderschap

kerstfeest netwerk bewust leiderschap 2017

Het Netwerk Bewust Leiderschap begint 2018
met de nieuwe Democreatie

Met ingang van 2018 vormen we ons netwerk om tot een Democreatie. De concepten die we in 2017 hebben ontwikkeld, gaan we toepassen op onszelf. Dit betekent dat alle leden van het netwerk zijn uitgenodigd om hun mening en visie op de plannen voor 2018 via ons digitale portaal kenbaar te maken.

Je kunt tot 1 januari je reactie online insturen. Tijdens de januari bijeenkomst zullen we de resultaten bekend maken. De eerste reacties hebben we inmiddels al binnen.

Het kerstfeest 2017

Met plezier kijken we terug op ons kerstfeest op zaterdag 16 december. Op een sfeervolle locatie in het Drentse Wittelte hebben we een heel gezellig feest gehad.

Na een fakkeltocht door het donkere Drentse woud, kwamen we aan bij de feestelijk versierde locatie Vogelrijk. In Keltische stijl werden we in een magische cirkel ontvangen, door Siert Jan en Anne-Marie. Met veel vuur en heerlijk eten brachten we de avond met elkaar door. Natuurlijk was er ook een mooie kersttoespraak door Celeste, waarin zij de nieuwe plannen voor 2018 officieel aankondigde. Je kunt deze op de site van het netwerk afluisteren.

Ben je nieuwsgierig naar hoe het eruit zag?  klik dan op deze link

Samengevat, was 2017 voor het netwerk een succesvol jaar.
We hebben zin in 2018 en hopen van harte dat je erbij bent.

 

Wie oog heeft voor de magie van het leven, opent het potentieel van zijn hart

Magisch ondernemerschap

Magisch ondernemerschap
Naarmate het jaareinde nadert, lijkt het contrast tussen verstand en gevoel te groeien. Daardoor wordt het belang om doelstellingen te realiseren zwaarder gevoeld. Dus de budgetten en plannen voor 2016 schreeuwen om prioriteit. Waarbij ook de aandacht voor  medewerkers en relaties met stip stijgt op de agenda. Alsof we collectief willen bewijzen dat de markt in 2015 goed voor ons was.

Met het donker worden van de dagen, groeit ook het verlangen naar contemplatie en gezelligheid. Om leuke dingen te doen met je partner, kinderen en vrienden. Een periode waarin er even ruimte lijkt voor rust en stilte. Een eindejaarsclimax, die gepaard gaat met veel en hard werken, cadeautjes en een magische sfeer.

Voor mensen, die hun verstand en gevoel het hele jaar bewust met elkaar laten samenwerken, hoeft de magie zich niet te beperken tot de laatste weken van het jaar.  Waar geestkracht en hart elkaar versterken, krijgt de werkelijkheid een nieuwe glans. Werk verandert in een magisch avontuur, te midden van de realiteit van elke dag. Het ontwikkelen van bewust leiderschap in jezelf, brengt je in lijn met de schoonheid van de wereld om je heen.

Gestaag groeit het netwerk van bewuste leiders in Noord Nederland. Avonturiers op strategische plaatsen in het bedrijfsleven, die er voor kiezen om te leven vanuit hun bewuste wil.

Vrijheid en bewust leiderschap

Vrijheid en bewust leiderschap
Mensen zijn vrij in het kiezen van hun bestemming. Voor velen een reden om te dromen over het vrije ondernemerschap.

Zelf bepalen hoe je dag eruit ziet. Niet langer geplaagd worden door de willekeur van beoordelingsgesprekken. En bovenal doen waar je hart naar uitgaat.
Jaloerse blikken van vrienden en familie voor jou als bestuurder van een middelgroot bedrijf. Je hebt het toch maar waar gemaakt.  Na jaren van hard werken realiseer je een flinke omzet.

Je hebt een goed team en over de winst ben je best tevreden. Maar je slaap wordt onrustiger en je begint te woelen. Het verlangen om er alleen op uit te trekken groeit.
Je agenda lijkt geleefd te worden en je gezin trekt aan je.

Al zou je geld willen uitgeven, je hebt er nauwelijks de tijd voor. Bovendien moeten de lonen betaald worden en voel je op de achtergrond de verantwoordelijkheid voor al die gezinnen. Alsof je verstrikt bent geraakt in je eigen onderneming.

Opgelucht wordt je wakker. Wetend dat de tijd van emotioneel leiderschap achter je ligt. Blij te ervaren dat echte vrijheid in jezelf zit, ongeacht wat je doet of waar je werkt.

Rien Hagenaars