Het oprechte testament

/0 Reacties/in /door

boek: Het oprechte testament
auteur: Saskia Geerts
van:  Flare uitvaartgegeleiding

Voor wie zijn bewustzijn heeft ontwikkeld, is sterven misschien wel een van de meest fascinerende ervaringen van het leven. Maar natuurlijk is dat voor iedereen weer anders.

Speciaal voor iedereen die op een fijne manier een bericht wil achterlaten aan zijn nabestaanden, of tijdens het leven hierop wil terugkijken, heeft Saskia een prachtig boek geschreven. Je kunt het verkrijgen via deze link

Rien’s eerste kerstdag 1971

/0 Reacties/in /door

Rien’s eerste kerstdag 1971

 

Het was eerste kerstdag 1971…

Het is acht uur ‘s ochtends en mijn moeder is al op. Alhoewel de gordijnen al open zijn, is het nog donker in huis. Enkel een schemerlamp en de gekleurde kerstboomlampjes branden. Wat teleurgesteld kijk ik naar buiten, door het raam van onze flat op de vierde verdieping in Amsterdam west. Het heeft wel gevroren, maar de voorspelde sneeuw is uitgebleven.

In mijn blauwe streepjes pyjama kruip ik voor de gashaard. Een klein hoekje tussen de kachel en de bank, waar ik ’s ochtends vroeg graag zit. Het is net niet zo heet, dat mijn pyjamabroek vlam vat. Ik heb mijn Rik Ringers stripboek bij me en kijk hoe mijn moeder de tafel dekt.

Ze heeft net een kerst langspeelplaat van Frank Sinatra opgezet, wanneer mijn vader, ook in pyjama, uit de slaapkamer komt. Mijn broer is nog nergens te bekennen. Bijna ongezien leggen ze de kerstcadeautjes onder de kerstboom. Vanuit het hoekje verheug ik me op het grote platte pak onder de kerstboom.

Langzaam wordt het lichter en mijn moeder vindt het tijd dat ik me ga aankleden.

Denk eraan dat je je ribbroek aantrekt, we moeten straks naar de hoogmis, zegt ze tegen me. Getver hoor ik mezelf zeggen, moet dat echt? Als ik ergens een hekel aan heb is het wel met een kriebelbroek in de kerk zitten. Je mag je pyjama broek eronder aan doen, als je wilt zegt mijn moeder.

Ik stel het aankleden uit en dan schuiven we aan het kerstontbijt. Ik haast me, want dan kan ik zo snel mogelijk mijn cadeautjes uitpakken. Mijn moeder heeft een feestelijk ontbijt gedekt, met kerstbrood en een roomboter kerstman. Ik eet mijn eitje en een broodje hagelslag, maar eigenlijk ben ik niet te houden. Ook mijn broer begint steeds onrustiger te schuiven op zijn stoel.

Mijn vader spreekt de verlossende woorden: zullen we nu dan maar de cadeautjes uitpakken? Gespannen pakken we ons cadeaus uit. Ik krijg een Tamya bouwdoos van een Amerikaanse troopcarrier uit WOII. Liefst zou ik hem gelijk in elkaar gaan zetten, maar eerst moeten we naar de kerk.

Haastig kleedt iedereen zich aan en klim ik achter in onze bestel Eend.

Mijn broer en ik zitten ieder op een eigen gereedschapskist en houden ons vast aan de stoel. Het is best een eindje rijden naar de Krijtberg aan Singel. Daar aangekomen sluipen we stilletjes achterin de kerk. Het is namelijk zo, dat mijn vader een hekel heeft aan de preek en daarom steevast een half uur te laat de kerk in gaat.

Met enige plaatsvervangende schaamte, voor de mensen die geïrriteerd achterom kijken, schuiven mijn broer en ik in de kerkbank. Daar pak ik mijn wekelijkse kerkactiviteit op. Namelijk bootjes vouwen van kerkboekjes. Wanneer het papier op is, begin ik met wat ik het kaars staren noem. (Vele jaren later kwam ik erachter, dat ik hier eigenlijk mijn begaafdheid ‘reizen door dimensies’ aan het oefenen was)

Alhoewel ik er zelf een hekel aan heb om mee te zingen, geniet ik van de kerstliederen die in de overvolle kerk worden gezongen. En voor ik het weet parkeert de Eend weer voor de deur. Onhoudbaar ren ik de trap op en trek mijn kapotte spijkerbroek aan. Het duurt niet lang en ik zit achter mijn bureau met lijm, verf en schuurpapier om mijn nieuwe bouwdoos in elkaar te zetten.

Geconcentreerd verstrijkt de tijd en mijn vader vraagt of ik meega om opa op te halen. Omdat ik het leuk vind om met mijn vader in de auto te zitten, ga ik met hem mee. Deze keer mag ik voorin zitten, op de doorgezakte stoel die met telefoonboeken op hoogte wordt gehouden.

Opa

Mijn opa van 81 woont in de Haarlemmerstraat en heeft een onwaarschijnlijk vals vuilnisbakhondje, genaamd Sjennie. Alle deuren moeten hermetisch dicht blijven, want als Sjennie de kans krijgt rent hij naar buiten en bijt hij onherroepelijk de eerste de beste voorbijganger in zijn been.

Wanneer we terug bij ons huis komen ligt er een kerstboom op straat. Een vreemde blijdschap maakt zich meester van me. Dit kan niet waar zijn. Ik roep mijn broer erbij en voor je het weet liggen we op ons buik in de zandbak, om met kranten de kerstboom in de fik te steken.

Het is al donker wanneer mijn moeder op het balkon staat om ons te roepen voor het kerstdiner. Zwart van het roet verlaten we de zandbak. Om na een ontroerende ‘drummer boy’ kerstfilm op onze eerste kleurentelevisie, aan te schuiven voor het kerstdiner.

Opa heeft de kamer met zijn sigaren inmiddels veranderd in een blauw rookhol, maar ook dat hoorde bij de gezelligheid van die tijd. Gezellig kletsend zitten we weer aan tafel. Na de krabcocktail is er het wilde konijn met vruchtjes. Heerlijk soppend in de vette jus, gemengd met vruchtjes en appelmoes geniet ik vrolijk van het eten.

Tot mijn broertje naar buiten wijst.

Het sneeuwt, zegt hij. De hele familie kijkt verrast op en warempel, dikke vlokken hebben de straat al met een witte laag bedekt. Het kan niet mooier worden deze kerst. Het dessert is nog niet op, of vliegen we de trap af.

Buiten zijn andere vriendjes al druk in de weer met sneeuwballen. Het duurt niet lang of we zijn in een heftig sneeuwballengevecht verwikkeld, met de jeugd van de overkant. En dan gebeurt het onwaarschijnlijke.

Steeds meer vaders komen naar buiten en mengen zich in het sneeuwballen gevecht. Zo ook mijn vader en mijn opa, die grinnikend met zijn sigaar in het portiek staat toe te kijken.

Hoe ik die avond in slaap gevallen ben herinner ik me niet meer, maar een gedenkwaardige kerst dat was het. Een werkelijkheid die 47 jaar later, bijna niet meer voor te stellen is.

Ik wens jullie allen een geweldige kerst…

De Escapisten deel 1

/0 Reacties/in , /door

De vliegende keizer publiceert zijn debuut roman

Veel mensen komen we tegen met het verlangen om een boek te schrijven. Slechts weinigen slagen erin om dit verlangen te manifesteren. Maar wie hem kent, zal begrijpen dat het onvermijdelijk was dat hij hierin zou slagen.

Hij was een van de vroege deelnemers aan Bewust Leiderschap. Escapistische verhalen en het verlangen om iets wezenlijks neer te zetten speelden een grote rol in het leven van deze meester. En met het realiseren van zijn eerste boek is hij daarin geslaagd.

De Escapisten deel 1:

Najaar 2016. Ongrijpbare krachten strijden om de menselijke ziel en de dreiging van chaos is overal aanwezig. Tegen deze achtergrond leidt Zeno de Jong een onopvallend bestaan. Hij doet niet aan waaghalzerij en wil het liefst met rust gelaten worden. Verdwijnen in de laatste Marvel- of Netflix hype. Maar verstoorde nachtrust, een bizar ongeluk en de ontmoeting met een mysterieuze vrouw zetten zijn leven opeens in de hoogste versnelling.

Zeno ontdekt dat hij de spil is van een kosmisch avontuur. Opgejaagd door een geheimzinnige groep die zich de Vertragers noemt, ontwaakt in hem een verborgen gave en treedt een sinistere entiteit naar voren die niet van plan is het zover te laten komen. De tijd dringt en Zeno zal in zijn vergeten oorsprong de kracht van onvoorwaardelijke liefde moeten vinden om zijn bestemming te kunnen omarmen.

De Escapisten is een gelaagde genre-mashup over vriendschap, de zoektocht naar waarheid en de ontsnapping uit illusies. Een verhaal vol verwijzingen naar de pop-cultuur dat zich uitstrekt voorbij de grenzen van tijd en ruimte.

Kortom, wie zich wil hullen in de visie van de ‘vliegende keizer’ op de essentie van onze werkelijkheid, kan zich hier tijdens de feestdagen heerlijk in verliezen.

auteur: Herman Annema
ISBN 978-94-0224-965-1 / 9789402249651

Kerstfeest 2018

/0 Reacties/in /door

Kerstfeest 2018

De kerstboom hangt aan de muur. Na 53 echte bomen, heeft hij plaats gemaakt voor een platte HK Living boom. Sky Radio is na 31 jaar vervangen door Spotify en na 40 jaar is Johnny Jordaan weer terug bij het kerstdiner.

Je hebt hem vast wel gezien, het kerstaffiche waarop bij iedereen staat xxe keer…… Het deed ons realiseren hoe de tijd onze kerstervaring heeft veranderd. Al is de magie in ons leven groter dan ooit, toch lijkt met kerst de glans van vroeger warmer.

Maar misschien hoort dat wel bij het ouder worden. We hoorden Greta van 15 op de klimaatconferentie spreken, over wat zij op haar 75e over de volwassenen van nu zou zeggen. Het lijkt erop dat we onze jeugd een zware last op de schouders hebben gelegd.

Het zou zomaar kunnen dat de klimaatverandering ons land dan met een sneeuwkap heeft bedekt. Vol mensen die met weemoed terug denken aan de groene kerst van 2018. Waarschijnlijk is tegen die tijd zelfs de holografische kerstboom alweer achterhaald.

Het klinkt een beetje als een Scrooge kerstverhaal. Misschien is de grootste uitdaging wel om het kerstfeest van 2018 in het nu te houden. Ga je herinneringen ophalen bij de boom? Of tijdens de derde gang al wegdromen over hoe het kerstfeest in 2019 beter zou kunnen? Neen, gewoon erkenning geven en genieten van met wie je hier en nu aan tafel zit.

Kijkend naar je familieleden, jezelf realiserend dat net als jij, zij ook verlangen om echt gezien te worden. Niet bevestigd om hun geweldige moppen, ook niet afgewezen om hun beschonken klaagzang. Maar gewoon als de levende zielen, die ze werkelijk zijn.

Dat geeft het meest warme kerstgevoel wat je kunt wensen. En dat is wat wij jou toewensen.

In elk geval zit ons jaar er bijna op. We hadden een prachtig jaar, met mooie ontmoetingen en bijzondere reizen. We hebben grote magie voor 2019 in onze ‘ketel’ zitten. Maar daarover later meer.

We wensen je een prachtige kerst en een gelukkig 2019 toe.

Liefs
Céleste Banning en Rien Hagenaars
18-12-2018

Veiligheid in ons bewustzijn

/0 Reacties/in , /door

Veiligheid in ons bewustzijn

Dagelijks worden we bestookt met het thema veiligheid. Want of je nu de ontwikkelingen in de wereld volgt, voor de x-e keer je password moet veranderen of op het vliegveld in de rij staat voor de Body-scan, je kunt er niet omheen.

Dat roept de vraag op hoe belangrijk veiligheid eigenlijk is in het menselijk systeem. Daartoe verdelen we het menselijk bewustzijn in verdiepingen van een flatgebouw. Waarbij de eerste verdieping die van de angst en het bestaansrecht is.

Op deze eerste verdieping van ons bewustzijn, zitten onze primaire vecht en vlucht reflexen, overlevingsstrategiën, onze angst en instinct. Kortom, alle onderdelen van het menselijk systeem die voortkomen uit de eerste fase van de evolutie. Eten, drinken, een dak boven ons hoofd en fysieke veiligheid.

In het hele flatgebouw van het menselijk bewustzijn, beslaat deze verdieping slechts twee procent van het totale vloeroppervlak. De rest van het menselijk bewustzijn is bezig met andere zaken.

Hoe kan het dat we maatschappelijk zoveel energie steken in iets, wat slechts twee procent van ons mens-zijn vertegenwoordigt?

Dan is er iets vreemds aan de hand. Want wie kijkt naar zichzelf en naar de mensen in zijn omgeving (we beperken het even tot Nederland), zal zien dat er maar weinig mensen zijn die geen eten/dak/fysieke veiligheid hebben.

Het antwoord laat zich verklaren door de verdieping in het flatgebouw, waar het grootste deel van Nederland zich momenteel in beweegt. Daartoe nemen we de lift naar de vierde verdieping van het denken.

De verdieping van het denken wordt vaak gevoed door angsten, emoties, herinneringen en is vooral bezig om dat te analyseren. Om van daaruit projecties naar de toekomst te maken. Een onbewuste verdieping die steeds weer uitkomt bij het vraagstuk van macht en onmacht.

Het maakt op deze verdieping niet zoveel uit wat je erin stopt. Alles wat hier zit wordt ‘herkauwd’, doordacht, en voorwaarts geprojecteerd. Stop er angst in en het zijn angst scenario’s die eruit komen.

Dus het thema veiligheid is niet een werkelijke bedreiging. Het is een bedachte bedreiging.

Wie zijn computer van bewustzijn voedt met angst, krijgt automatisch een enorme output op het thema veiligheid. Onbewust van dit alles spelen we dit spel mee. Tot we ons beginnen te realiseren dat ook de verdieping van het denken niet veel meer dan vijf procent van het flatgebouw van bewustzijn inneemt.

Veiligheid is nu een issue omdat we de waarde van het denken overschatten. Zodra we een groter deel van het menselijk bewustzijn gaan gebruiken, zul je zien dat het verdwijnt.

Wie leidt Nederland?

/0 Reacties/in , , /door

Wie leidt Nederland?

 

Veiligheid lijkt voor veel media in deze tijd een belangrijk onderwerp van gesprek. Zo konden we deze week in het programma Nieuwsuur kijken naar een drieluik over de stand van de Nederlandse rechtstaat. En ook de overige media besteden veel aandacht aan het thema veiligheid.

Te midden van dit geweld was er de minister van Defensie, die in een interview gevraagd werd over haar eerdere uitspraak dat we in oorlog zijn. Uitvoerig betoogde ze dat we in een cyberoorlog zijn verwikkeld. Waarbij Russische inlichtingendiensten aanvallen uitvoeren op belangrijke Nederlandse netwerken.

Dus is het volgens haar goed, dat er in de kabinetsplannen voor de komende jaren eindelijk weer ruimte is voor investeringen in het Nederlandse leger. Ze onderstreepte het belang van deze investeringen met voorbeelden, van hoe onze cybersoldaten successen boeken in deze strijd.

Een pleidooi wat me even deed terugdenken aan de tijd dat ik als dienstplichtig soldaat (1983) op de hei met zand moest gooien, om de aanvallende Russische vijand met chemische middelen te weerstaan. Een in mijn ogen idioot vijandbeeld, daar de koude oorlog toen al lang afgelopen was.    

Nog geen dertig minuten daarna begon de NOS drieluik over de status van de Nederlandse rechtstaat. Verschillende gezaghebbende vertegenwoordigers schetsten een dramatisch beeld. Daarin zagen we een politie die aan zijn eigen reorganisaties en ICT projecten ten onder dreigt te gaan.

Ook zagen we een openbaar ministerie dat eveneens door capaciteitsproblemen in zwaar weer verkeerde. En dan was er ook nog de rechterlijke macht die, door bezuinigingen, genoodzaakt was om vreemde financiële trucs te gebruiken.

Als geïnteresseerde Nederlandse onderdaan, riep dit bij mij de vraag op hoe het kan dat het ministerie van Defensie geld investeert om een ICT-oorlog te voeren, terwijl het ministerie van Justitie de ‘slag om ICT’ lijkt te verliezen.

Een beetje generaal zou zien dat hij op het ‘verkeerde front’ aan het strijden is.

Maar waar is onze generaal mee bezig? Die zit weer op een ander front, namelijk het verhogen van de AOW leeftijd. Maar of hij met die langer werkende 65-plussers een ICT-oorlog gaat winnen, lijkt een wankele strategie.

Misschien een goed moment om de ‘wie heeft hier een belang bij?’ vraag te stellen. Bovenaan de mogelijke belangenlijst, lijkt dan toch het grote bedrijfsleven te staan. De bedrijven die ICT en beveiligingstechnologie leveren.

En dan begint mij toch een beetje het gevoel te bekruipen dat ik zit te kijken naar het zesde seizoen van de Netflix serie House of Cards. Waar Claire als president haar tanden zet in het bedrijfsleven, die de macht van het Witte Huis heeft overgenomen.

Is Nederland nog steeds een democratie, waarin de bevolking haar leiding kiest? Of is dat ge-reframed tot een mooi verhaal. Misschien dat de volgende NOS drieluik kan gaan over de vraag wie Nederland werkelijk leidt?

Politieagente vanuit onvoorwaardelijke liefde

/0 Reacties/in , /door

Politieagente vanuit onvoorwaardelijke liefde

Nog even en dan viert ze haar veertigste verjaardag. We spreken deze keer met een ‘echte’ politie agente, die inmiddels al vele jaren werkt in een van de 112 meldkamers.

Dagelijks spreekt ze met mensen in bedreigende situaties. Waarbij het aan haar en haar collega’s is, om complexe keuzes te maken die soms grote consequenties hebben.

Ze heeft wel een paar ‘lijken in haar mentale achtertuin’, door verkeerde inschattingen. Natuurlijk wordt ze daar tegenwoordig in bijgestaan met geavanceerde technische middelen.

Maar toch is het in de kern mensenwerk. Want als daar iemand in een noodsituatie belt, is het aan haar om in een fractie van tijd te beslissen, of en hoe de inzet van hulpdiensten zal plaatsvinden.

Ze legt uit hoe ze bij ieder gesprek haar energie naar de andere kant van de lijn stuurt.

Om in te voelen wat daar gebeurt. Waarbij haar eerste intuïtieve impressie een belangrijke aanwijzing is voor de te nemen stappen.

Daarbij weet ze haarfijn uit te leggen, dat wanneer ze te ver invoelt, de kans op het persoonlijk maken van de situatie snel groter wordt. En dat trekt een zware wissel op haar als mens.

Om dit werk goed te kunnen doen, is het voor haar belangrijk om ‘zuiver afgestemd’ aanwezig te kunnen zijn. Zodat de informatie die ze voelt, niet vertekend wordt door haar eigen emoties en gedachten.

Het liefst zou ze een werkplek hebben waar de energie stil en verfijnd is. Maar, alhoewel de rest van de organisatie met een zeker respect om haar en haar collega’s heen beweegt, lijkt dat een stap te ver.

De hiërarchisch gebouwde organisatie, met haar steeds ingewikkelder wordende procedures, neigt om haar steeds verder naar de lagen in het menselijk bewustzijn te drukken waar een zuivere afstemming onmogelijk is.

Het liefst zou ze zien dat de hele organisatie een opleiding Bewust Leiderschap zou volgen. Maar, zoals een verlichte meester betaamt, weet ze dat de organisatie daar nog niet klaar voor is.

Dus zet ze met plezier haar intenties neer en levert op haar unieke wijze een bijzondere bijdrage aan de veiligheid van ons allemaal.

De macht van kiezen

/0 Reacties/in /door

De macht van kiezen

De geest van dit moment nodigt ons uit om te kiezen. De hoeveelheid mogelijkheden, het onbegrensde verlangen, het ‘ik wil het hier en nu gevoel’ trekt mensen in een ‘kiezersblok’. Ik weet het niet meer, dus kies ik maar niet.

Het resultaat is dat de berg van verlangens en mogelijkheden rustig doorgroeit.

Om het je gemakkelijker te maken start KPN met een proef van gepersonaliseerde televisie reclames. Niet omdat het daardoor gemakkelijker kiezen wordt. Nee, omdat zij dan meer aan hun reclame kunnen verdienen. Wordt het nog moeilijker kiezen…

Hoe langer je wacht, des te intensiever wordt je bestookt met acties om je over te halen om te kiezen. En die stapelen zich weer op de eerdere keuze vragen. Je hoofd raakt voller en het ‘kiezersblok’ wordt sterker.

Nog even en de verleiding om de ander voor je te laten kiezen, wint het van je eigen mening. En zie daar het gewenste resultaat.

De macht om je eigen keuze te maken is langzaam veranderd in een onmacht.

Maar gelukkig, heb jij daar geen last van.
Het was slechts een scene uit de film over het land van Ja.

 

De onbewuste makelaar

/0 Reacties/in , /door

Portret:  De onbewuste makelaar

Onlangs heeft hij in één week zes huizen verkocht. Allen gingen ze boven de vraagprijs. Tijd om even rustig te zitten heeft hij niet meer. Het is een gekkenhuis, roept hij vanachter zijn computer.

Ik weet hem toch even achter het scherm weg te trekken en een paar vragen te stellen. Nog maar een paar jaar geleden trof ik hem aan in een stadium van uitzichtloze leegte. Hij verkocht niet eens zes huizen in een kwartaal.

En weer een aantal jaren daarvoor, scheurde hij met zijn cabrio door de buurt. Van de ene bezichtiging naar de volgende.

Het is een vreselijke baan, weet hij me nu te vertellen. Ik denk dat ik gek wordt. Mijn gezin heeft de crisis niet overleefd, tijd om mijn eigen huis op orde te krijgen heb ik niet. Iedere keer denk ik, ik houd hier mee op. Maar dan verandert de markt en voor ik het weet wordt ik weer meegesleurd.

Wat is je belang, vraag ik hem. Hij kijkt me verbaast aan. Mijn belang? geen idee. Daar heb ik geen tijd voor.

Mijn moeder kiest mijn kleren, mijn hond kiest hoe laat ik naar buiten ga. Bovendien kiezen mijn klanten mijn activiteiten en kiest mijn ex kiest mijn geld. En mijn buurman, die kiest de muziek.

Tijd om voor jezelf te kiezen, vraag ik hem voorzichtig? Maar zijn telefoon begint alweer te zoemen. Sorry, ik moet door en hij verdwijnt weer achter zijn scherm.

Ik denk niet dat de Bewust Leiderschap Academy iets voor hem is. Waarschijnlijk is hij onderweg naar zijn tweede burn-out.

Ayahuasca of Aneehuasca?

/0 Reacties/in /door

Ayahuasca of Aneehuasca ?

Als begeleiders in bewustzijnsontwikkeling krijgen we steeds meer vragen van mensen over het gebruik van Ayahuasca. Het lijkt een hype om dit middel te gebruiken voor persoonlijke ontwikkeling en inzichten. Variërend van mensen die overwegen om het te gaan gebruiken tot en met grootverbruikers die meer dan 25 sessies hebben gedaan.

Hoog tijd voor onze visie op dit fenomeen: don’t go there!

Wat is Ayahuasca?

Het is een drug, die in oude tijden door medicijnmannen/ vrouwen werd gebruikt om verbinding te leggen met entiteiten in andere dimensies en/of de ziel, ook wel het hogere zelf.

Heb ik dat nodig?

Nee, het menselijk systeem is in deze tijd zover ontwikkeld dat we deze middelen hier al lang niet meer voor nodig hebben. Het is zoiets als steenkolen in de tank van je hybride auto stoppen. Het kan veel gemakkelijker en veiliger.

Is het gevaarlijk?

Ja, het is gevaarlijk. Het forceert je lichaam in een liefdeloos proces. Het schakelt je beschermende mechanieken tijdelijk uit. Het dwingt je ziel om zoveel mogelijk uit het lichaam te gaan. En daarmee zet je de deur open voor entiteiten die gebruik willen maken van jouw systeem. Het maakt je gemakkelijk verslaafd en afhankelijk. Het versterkt je onbewuste wil.

Wat doet het met mijn lichaam?

Iemand zij ons eens: als ik een ding heb geleerd van Ayahuasca is het kotsen. Stel jezelf de vraag: hoe liefdevol is iets wat maakt dat je er vreselijk van moet kotsen?

Wat doet het met mijn energetische systeem?

Het middel schakelt de beschermende mechanieken van je energetische systeem uit. Het grootste deel van je energie verlaat daarop via de hoogste modus het lichaam. Dat geeft een ervaring van vrijheid en onbegrensdheid. Maar dat heeft ook een keerzijde.

Het is een middel dat van oudsher bedoeld is voor verbinding met entiteiten. (zeg maar de spirituele wereld). Entiteiten hebben geen lichaam, dus kunnen op aarde niet zoveel doen. Tenzij iemand zijn of haar lichaam beschikbaar stelt aan entiteiten. En dat is precies wat je met een Ayahuasca sessie doet. Je opent de deur van je eigen lichaam om het door entiteiten te laten gebruiken.

Wat voor entiteiten zijn verbonden met het veld van Ayahuasca?

In oude tradities maakten de verbonden entiteiten deel uit van oude wijsheid en familielijnen. Dit is niet de context van de hedendaagse sessies. Hier gaat het doorgaans om mensen die vanuit spirituele, ideële, zoekende of financiële perspectieven dit pad zijn gaan bewandelen.

Daarmee trekken ze hele andere entiteiten aan. Entiteiten die belang hebben om invloed in deze maatschappij uit te oefenen, die belang hebben bij hypes, afhankelijkheid en onbewuste wil. Kortom het is vergelijkbaar met de entiteiten velden die zich bevinden in de reguliere drugs scene.

Heb je pech of een te groot ego, dan trekken ze je zomaar in een psychose.

Hoe wordt ik begeleid bij een trip?

Wanneer je op een trip bent, beweegt het grootste deel van je energie zich in andere dimensies dan normaal. Doordat de verbinding met je lichaam tijdelijk is uitgeschakeld, kun je hier eenmaal onderweg niet zomaar in terugkeren. Dit betekent dat bij problemen, de begeleiding in niet lichamelijke dimensies dient plaats te vinden.

Professionele begeleiders die dit kunnen, weten wat het betekent om buiten het lichaam te bewegen. Juist om die reden, zullen zij mensen niet aanmoedigen om dit pad op te gaan. Een dokter zal je niet adviseren om je been te breken, zodat hij dit kan genezen.

Dat betekent dat de begeleiders die je in deze tijd, in onze maatschappij begeleiden bij het doen van deze ceremonies, of onbewust zijn van de processen waarmee ze bezig zijn. Of gedreven worden door belangen die niet gebaseerd zijn op onvoorwaardelijke liefde.

Reguliere hulpverleners zijn meestal niet toegerust om mensen in andere dimensies te begeleiden, waardoor ze vaak niet veel voor je kunnen betekenen.

Is het verslavend?

Voor zover wij weten staat het niet op de lijst van verslavende middelen. Maar, de instanties die zich daarmee bezighouden houden geen rekening met afhankelijkheden en gebondenheden aan entiteiten velden.

Opvallend veel fijngevoelige mensen, die het vaak toch al lastig vinden om hun eigen grenzen te bewaken, kiezen vaak voor deze vorm. Met Ayahuasca leggen zij onbewust hun eigen zeggenschap in handen van onbewuste begeleiders en dubieuze entiteiten. En dat maakt je misschien fysiek niet verslaafd, maar op energetisch niveau werkt het wel zo.

Kan ik er verlicht van worden?

Nee, dat is niet mogelijk. Verlichting is een ervaring in het lichaam. Die kan niet worden gerealiseerd door een ervaring buiten het lichaam. Verlichting vraagt om een proces van bewustzijnsontwikkeling, wat minimaal een aantal jaren vergt. Er is geen pil/verkorte route naar verlichting.

Conclusie:  doe het niet

  • Het is gevaarlijk
  • Het is ongezond voor je lichaam en energetische systeem
  • Het maakt je afhankelijk van entiteiten, zonder dat je daar erg in hebt
  • De verkregen informatie en inzichten zijn onbetrouwbaar
  • Het is in deze tijd een lang achterhaalde methode
  • Je wordt er niet verlicht van
  • Professionele begeleiders in hogere dimensies nemen je niet mee op dit pad

Onze regel is dat mensen die Ayahuasca gebruiken, niet zomaar kunnen deelnemen aan onze programma’s voor bewustzijnsontwikkeling.

Ben je op zoek naar verfijnde ervaringen of diepere inzichten in jezelf, dan biedt bewustzijnsontwikkeling een uitstekend en veilig antwoord, dat wel liefdevol omgaat met de ziel die je bent en het lichaam dat je hebt.