Brieven aan Europa

Beste Europa

Zolang als we elkaar kennen voel ik onze verbinding. Maar we hebben al een tijdje geen contact meer met elkaar gehad. En omdat ik je beschouw als een oude vriend, leek het me zinvol om iets van mijn gedachten met je te delen. Want je kent me, ik val nog steeds graag ‘met de deur in huis’:

Je lijkt je deze dagen te bevinden in een fase van verwarring. Alsof je jezelf wilt terugtrekken, achter de grenzen van je lidstaten. Wat ik bijvoorbeeld herken in de opkomst van je populistische stromen.

Anderzijds zie ik hoe jouw politieke leiders, op een bijna autoritaire wijze, hun best doen om je macht in Brussel te bundelen. Ook de wijze waarop je met je vluchtelingen vraagstuk omgaat, zie ik als een mooi voorbeeld hiervan.

En dan zijn er je geldstromen. Tamelijk onzichtbaar voer je een monetaire beleid, naar geheel eigen principes. Waarbij ik je op ondoorzichtige wijze geld zie scheppen en waarin je commerciële banken een vreemde rol laat spelen.

Over-all is bij mij het beeld ontstaan, van een sterk reagerende modus. Alsof je je gedrag vooral laat bepalen door angst voor de wereld om je heen. Waarbij economie en technologische innovatie je belangrijkste antwoorden zijn, op de vragen over jouw toekomst. Je voelt afstandelijker dan toen we lang geleden, samen begonnen.

Wanneer ik naar je kijk vanuit mijn professie, zou ik zeggen dat je leeft vanuit je onbewuste wil. Daarmee bedoel ik de onderste lagen van ons bewustzijn. Daar waar de angst, het reageren, emoties en rationele afwegingen ons gedrag bepalen.

Je oogt nogal hulpeloos te midden van de veranderende wereldorde. Waarin de grote keuzes bepaald lijken te worden door Trump, Poetin, China en de eigenaren van het grootkapitaal.

De machtige positie die je wist te verkrijgen, ten tijde van de val van de Berlijnse muur, lijkt weer even snel uit je handen te zijn geglipt. Alsof de financiële crisis van 2008 genoeg was, om je zelfvertrouwen omver te blazen.

Ik keer nog even terug naar mijn perspectief van menselijke bewustzijnsontwikkeling. Van daaruit zou ik je kunnen zeggen dat het tijd is om afscheid te nemen van je onbewuste ‘kindfase’. Wellicht is het tijd om van je pubertijd over te gaan naar meer volwassenheid.

Dat is niet alleen maar een kwestie van gewoon ouder worden. Het vergt een proces van innerlijke bezinning. Een ontwikkeling waarbij je de bewuste modus van het hart, meeneemt in de keuzes die je maakt.

Het lijkt de hoogste tijd om te ontwaken in de volwassen wereld en je eigen verantwoordelijkheid te gaan dragen. Dus misschien is het wel niet zo verstandig, om jezelf in je eigen kamer op te sluiten. Het vraagt moed, om vanuit je eigen verlangens deel te nemen aan het geopolitieke veld.

Misschien is het wel tijd dat je bezig gaat met het ontwikkelen van een eigen visie op de toekomst. Met andere woorden, welke rol zou je in de wereld willen spelen? Waar ligt jouw kracht, waar ligt je uitdaging? Welke aspecten zou jij willen ontwikkelen?

Om deze vragen te kunnen beantwoorden is het onvermijdelijk om te kijken naar wat er in de wereld gaande is. Je zult merken dat je belangstelling dan verschuift naar onderwerpen als leefbaarheid, globale veiligheid, voedsel- en energie voorziening, milieu, menselijke ontwikkeling, spiritualiteit.

Door het vinden van je eigen antwoorden op deze vragen, creëer je een fijne basis voor je eigen toekomst. Dat geeft een houvast aan je inwoners en maakt het mogelijk om meer van je potentieel te gebruiken.

Natuurlijk is dat een complex vraagstuk. Want hoe krijg je die grote gemeenschap binnen je grenzen zover, om met elkaar over deze onderwerpen na te denken. Ik denk dat de antwoorden dichterbij zijn dan je denkt.

Mijn eerst vraag aan je zou zijn: wat heb je nodig om tot een antwoord op deze vragen te kunnen komen?

In de eerste plaats zijn daar je emoties en je gevoel. Wie anders dan jouw Zuid-Europeanen, zouden beter in staat zijn om deze component voor je in te brengen?

In de tweede plaats vraagt het om verstand en geestkracht. Deze componenten lijken me bij uitstek geschikt voor je Noord-Europese inwoners.

Dan is er natuurlijk je hart, waarin de weging plaats vindt of iets liefdevol is voor jezelf en je omgeving. Voor het gemak omschrijf ik liefde even als vrijheid. Dan kun je misschien wel voorstellen, dat juist je decennialang onderdrukte Oost-Europeanen, uitstekend in staat zijn om te voelen wanneer ergens geen vrijheid in zit.

Dus om jezelf te transformeren naar een volgende stap, zou jouw Raad van Europa een evenredige vertegenwoordiging uit deze drie groepen kunnen bevatten.

Maar ik snap ook je argument dat een groep van zes Zuid-, Noord- en Oost-Europeanen snel tot een besluiteloos geheel zou kunnen vervallen.

Gelukkig beschik je al heel lang over een orgaan, dat in staat is gebleken om aan deze rol invulling te geven: het zijn je vorstenhuizen. Ze vertegenwoordigen een groot machtsblok, zonder directe invloed op je huidige beleid. Door twee afgevaardigden vanuit de vorstenhuizen, zou je het proces kunnen laten leiden.

Omdat ook je hogere modi, waar zich bijvoorbeeld je spiritualiteit bevindt, van belang zijn behoeft ook deze component een invulling.

Religie speelt in deze tijd, binnen je grenzen een belangrijke rol. Al is het alleen maar om de zoektocht hoe ermee om te gaan. Binnen jouw grenzen, bevindt zich bovendien het hart van de christelijke kerk. Dus misschien is het wijs om ook een spirituele afvaardiging deel uit te laten maken, van je nieuwe Raad van Europa.

Samengevat zou je dan een groep van tien vertegenwoordigers hebben, die zich als centraal orgaan kunnen gaan bezighouden met een visie op je eigen plek in de wereld.

Natuurlijk ben je daarmee nog niet getransformeerd. Maar deze relatief eenvoudige combinatie van het potentieel binnen je grenzen, kan je wel een indruk geven over de rijkdom waarover je kunt beschikken. Het zou een eerste stap kunnen zijn in je transformatie.

Ik ben natuurlijk heel benieuwd naar je reactie op mijn ideeën. Maar omdat we elkaar al zo lang kennen, heb ik er alle vertrouwen in dat je ze op jouw manier zult overwegen. Tot wedenhoren, mijn beste.