HR Manager, Onbewust Geniaal

Een echt mensen-mens, vol passie en enthousiasme, vindt hij van zichzelf. Als HR-manager in een grote organisatie rent hij van de ene bijeenkomst naar het volgende bilat.

Wanneer je wat langer met hem praat, lijkt hij van binnen toch wat minder enthousiast dan van buiten. In zijn hart voelt hij het verlangen om mensen echt te begeleiden bij hun ontwikkeling.

Maar zijn dagelijkse praktijk lijkt hem vast te binden in organisatorische rompslomp, salaristechnische ego’s en uitgekauwde beoordelingssystemen.

Hij voelt zich genoodzaakt mee te gaan in het rendementsdenken, al is hij niet bang om de gebaande paden te verlaten. Trots vertelt hij over het opleidingsportaal, waar medewerkers zelf kunnen kiezen wat ze willen.

Een kolossaal aanbod van vaktechnische trainingen – tot in de meest vreemde uithoeken – is waar zijn medewerkers hun persoonlijke budget aan kunnen besteden. Onlangs koos een van hen voor een opleiding tot ‘nagelverzorging specialist’.

We zijn het erover eens dat het ook wel een beetje vreemd is. Waar het gaat om de investering in bedrijfsmiddelen, is zijn organisatie heel gericht en precies in wat wel en niet wordt gekocht.

Maar wanneer het om medewerkers gaat, lijkt onbeperkte vrijheid het beste wat hij kan bieden. Zelf zou hij liefst zoveel mogelijk medewerkers richting de ontwikkeling van hun bewustzijn willen sturen, maar daar krijgt hij de handen niet voor op elkaar.

Hij weet dat zijn bazen daar eigenlijk niet zoveel belang bij hebben. Een onbewuste medewerker is een bange medewerker. En angst is de beste manier om controle te houden. Verdeel en heers: het adagium waar hij zich in zijn studententijd altijd tegen heeft verzet.

Het grappige is dat we nu samen aan tafel zitten omdat een groep medewerkers zelf de weg naar bewustzijnsontwikkeling heeft gevonden. Nu loopt hij eens niet het risico. Het is simpelweg het gevolg van het gekozen systeem.

Steeds meer mensen druppelen nu, met hun vrije persoonlijke budget, door het membraan van de macht. Ze komen terecht in de wereld van bewust handelen en lossen op die manier de verstikkende structuur van de ‘winst’ als vanzelf op.

“Wie het laatst lacht, lacht het best,” zegt hij en drukt me de hand. Helaas moet ik door naar een volgend bilat. Tot volgend jaar.

Met plezier begeleid ik je medewerkers, denk ik bij mezelf.