In dit nummer:
- Rien en Céleste: April doet wat hij wil
- Portret: Verlicht bejaard
- Feuilleton afl. 16, de weg van niets naar nergens
- Visie op politiek: Tweede kamer waarheid
- Column: Waarom kinderen geen spreekwoorden willen leren
- Column: Oostvaardersplassen
April doet wat hij wil
Als twee kleine jongens, liepen Donald en Macron hand in hand door het Witte Huis. Ondertussen sprongen hun vriendjes heen en weer, over de grens tussen Noord en Zuid Korea. En tot overmaat van ramp, kon het kleinste jongetje uit de klas zich niets meer herinneren, toen hij plotseling de beurt kreeg.
Het zag eruit als een kinderboek van Jan Terlouw. Maar wellicht heb je je afgevraagd of het voorjaar hen in de bol is geslagen? Het verhaal gaat zelfs nog verder:
Want het vechtersbaasje Netan uit groep 2, wist met zijn spreekbeurt de hele klas op de kast te jagen. Daardoor heeft Juf Ang nu haar handen vol, om een aanval op groep 6 te voorkomen.
Stuk voor stuk zijn het mooie voorbeelden van emotioneel leiderschap.
Waarbij waarschijnlijk veel mensen zullen denken: beter één vreemde vogel in de hand dan tien in de lucht. En dat werd weer mooi zichtbaar op onze koningsdag. Dus tijd om ook de hand in eigen boezem te steken.
Al vroeg in de ochtend stonden de Groningse onderdanen langs de hekken. Want de koning was jarig en kwam op bezoek. Nu moet je weten dat de koning van het land best een moedig mens is. Voor het eerst in een lange traditie, maakte hij tijdens de grote parade ruimte om met zijn inwoners te praten over hun problemen.
Die avond zat de koning huilend op zijn bed. Wat is er dan, vroeg zijn lieve vrouw? Heb je dan niet gezien hoe ik mijn best deed om contact met de mensen te maken. Maar terwijl ik ze een hand gaf, waren ze alleen maar bezig met hun mobiele telefoon. Bijna niemand keek mij aan. Ik ben toch ook een mens, snikte hij. Stil maar pappa, wij houden toch van je, zeiden zijn kinderen troostend.
En zo bleek april een vreemde maand. Er kwamen best mooie dingen tot stand.
Maar je zou je kunnen afvragen of iets meer bewustzijn, het geheel niet wat meer zou doen ontspannen.
We wensen je liefs en wijsheid
Céleste Banning en Rien Hagenaars
2-5-2018
Verlicht bejaard
Op mijn vraag naar haar mening over het ‘geheime dagboek van Hendrik Jan Groen’ (een vrolijke serie over mensen in het bejaardenhuis) verschijnt er een glimlach op haar gezicht. Scherpzinnig legt ze het verband met de Luizenmoeder.
Het lijkt erop dat veel mensen de pijn, die schuil lijkt te gaan onder het lachen om de gekte van hun eigen leven, nodig hebben om nog enigszins het bestaan te ervaren.
Ja, de gewone televisie maakt nog deel uit van mijn werkelijkheid. En neen, ik ben nog niet dement. Bovendien wordt mijn lichaam dement en niet mijn ziel. Kraakhelder kijkt ze door haar dikke bril.
Ze vertelt hoe ze in de oorlog is opgegroeid en daarna een carrière had in de vakbondswereld. Toch was ik in die fase van mijn leven best onbewust bekwaam.
Toen mijn pensioen in zicht kwam, ben ik op het pad van bewustzijns-ontwikkeling gestapt.
Het was in die tijd ongebruikelijk om als oude vrouw, tussen veel jongere mensen dan ik, te werken aan mijn persoonlijke ontwikkeling. Enerzijds had ik het voordeel van de ervaring, anderzijds zat mijn rugzak veel voller met shit, ten opzichte van al die jonge ‘gasten’.
Maar ik had er enorm veel plezier in. Terwijl mijn pensioen dichterbij kwam, voelde ik me jaren jonger worden. Alsof met het legen van mijn rugzak, ook het gewicht van de ouderdom van mijn schouders gleed.
Inmiddels is ook dat alweer lang geleden. Maar het betekent niet, dat ik mijn begaafdheid niet gebruik. Regelmatig komt er een vermoeide en mopperende wijkhulp in mijn kamer. En dan zeg ik: meisje zal ik eens even kijken naar je energie; zeg je naam eens?
De belangrijkste reden om mijn bewustzijn te ontwikkelen? Ik dacht dat, als ik na mijn dood toch terug moet kijken op mijn leven, kan ik dat net zo goed in het leven doen. Dan heb ik er in elk geval hier en nu plezier van.
Wat ik dan moet doen als ik dood ben? Dan wordt het pas echt leuk. Want dan kan ik mijn knowhow over onvoorwaardelijke liefde in de stof, toepassen in een niet stoffelijke werkelijkheid. Zo beneden, zo boven, een rebel als ik reist gewoon verder.
Anno 2018 kun je gewoon deelnemen aan Bewust Leiderschap.
Aflevering 16 van ons feuilleton
De weg van niets naar nergens
Schotland
Het beeld op het scherm in de zaal van het Schotse landhuis, deelt zich in tweeën. Links zien we een vrachtwagen. Rechts staat het vol getallen, grafieken en laat het zien hoe de financiële markten als stuiterballen op en neer gaan.
Griekenland, geeft Caoimhe telepathisch door aan de leider. Ik wil een lijn zien van Griekenland, ten opzichte van de overige financiële markten, hoort hij zichzelf zeggen. Verbaast kijken de mannen naar een vrijwel vlakke lijn, die loopt midden door iets wat nog het meest lijkt op het patroon van een hartslag.
Waarom weet ik dit niet, vraagt de leider zachtjes aan zijn mannen? Ik wil dat er nu twee van jullie naar Athene vertrekken en gaan uitzoeken wat daar gaande is.
Op de linkerhelft van het scherm is te zien hoe de vrachtwagen bij een transportbedrijf in Noord Nederland tot stilstand komt. Ook de mannen in de zwarte jeep erachter stappen uit. Een van hen klimt op een heftruck en begint met het uitladen van de vrachtwagen. De anderen lijken de vracht te bewaken.
De camera, die is gemonteerd in een van de goudstaven op de pallet, registreert de verplaatsing naar een grote glazen cabine, diep in het gebouw. Tegelijkertijd neemt een van de mannen in Schotland plaats op zijn meditatie kussen.
Hij voelt zijn stroom van aandacht verbinding maken met die van zijn collega, in het gebouw in Noord Nederland. En terwijl hij het beeld op het scherm ziet wegvallen, ontvangt hij de boodschap dat de hele lading met goud in de glazen cabine verdwenen is.
Athene
Die ochtend ontwaakt Thanasis voor het eerst sinds lange tijd niet alleen. Op de bank naast hem ligt Orelia nog diep te snurken. Lachend om haar geluid, haalt hij het ontbijt van de gang naar binnen. Onder het genot van koffie en een vers broodje, kijkt hij uit over de stad.
Als aflossen het omgekeerde is van oplossen, dan kan ik de Griekse staatsschuld aflossen door het goud weer terug te halen naar de stoffelijke werkelijkheid. Hij heeft niet gemerkt dat Orelia inmiddels vlak achter hem staat. Een huivering gaat door hem heen, wanneer ze zijn handen door zijn haar haalt.
Op wat voor snode plannen zit jij te broeden? Hij vertelt haar zijn ideeën en vraagt of ze soms weet, hoe ze dat zouden kunnen doen. Voor een man met zo weinig ontwikkeld bewustzijn, heb je wel een verbazingwekkende intuïtie, geeft ze hem lachend terug. Maar eerst gaan we naar Beirut.
Samen vertrekken ze in een fraaie Maserati. Orelia toetst iets op haar telefoon. Meet me at 03.33 verschijnt kort daarna op het display van de auto.
Verwonderd leest Chaya hetzelfde bericht op haar Iphone. Gealarmeerd activeert ze het security web. Vier mensen in een Zwitserse bunker synchroniseren hun schermen. Orelia parkeert haar auto in de privékelder, grijpt wat spullen bij elkaar waarna ze een taxi nemen naar het vliegveld.
Op dat moment landt er een vlucht afkomstig uit Schotland.
Visie op politiek: Tweede kamer waarheid
2 mei
Een van de Kamerleden vroeg eens aan een minister: noemt u dat dan de waarheid? Neen, was zijn antwoord: dat is niet de waarheid. Waarop het Kamerlid vroeg: hoe noemt u dat dan wel? We zouden het als liegen kunnen betitelen.
Nu bestaat er geen ‘de waarheid’. Want ieder mens, creëert zijn eigen waarheid. Maar daarmee is niet gezegd dat we allemaal leugenaars zijn. Dat zou pas het geval zijn, wanneer we liegen over onze eigen waarheid.
Dus wanneer je iets hebt gelezen (= jouw waarheid), je weet dat je dat hebt gelezen (= jouw waarheid) en vervolgens vertel je aan anderen dat je het niet hebt gelezen (>< jouw waarheid) dan zouden we kunnen stellen dat je je eigen waarheid ontkent. Dat noemen we ook wel liegen.
Liegen omschrijft Van Dale als: het met opzet spreken van onwaarheden. De ‘opzet’ lijkt te wijzen op de aanwezigheid van een belang.
Hoe passen herinneringen hier dan bij? Voor het menselijk systeem geldt, dat alle ervaringen van het leven keurig netjes worden opgeslagen. Via de modus van herinnering (onderdeel van het menselijk bewustzijn) bouwen we tijdens het leven een complete interne ‘databank’ op van al onze ervaringen.
Voor sommige ervaringen geldt dat we ze niet begrijpen maar er wel last van hebben. Die plaatsen we dan in een speciaal kamertje, om ze later uit te zoeken. Toch zijn ook die herinneringen (soms met een klein beetje hulp) gewoon toegankelijk.
Dus wie denkt dat we als mens dingen vergeten, helaas. Ze schuiven hooguit naar de achtergrond in ons dagelijkse ‘werkgeheugen’ of komen in het speciale kamertje. Maar daarvoor is dan wel weer een grote impact nodig.
Het niet lezen van een ambtelijk stuk, behoort waarschijnlijk niet tot de ervaringen met een grote impact. En bij technisch goed functionerende hersenen, lijkt een beroep op ‘het niet kunnen herinneren’, in het hiervoor geschetste voorbeeld dus niet voor de hand te liggen.
Nu lijkt het beroep op de modus van herinnering, onder wereldleiders te winnen aan populariteit. Weet dan dat deze modus zich bevindt tussen de ‘verdiepingen’ van het reageren en het denken in. Samen met de eerste modus van angst, vormen deze vier de onbewuste wil.
En laat dat nu de meest voorkomende afstemming zijn van veel wereldleiders in deze tijd. (waarschijnlijk ook van veel mensen die hen verkiezen 😉 Dan kun je misschien ook begrijpen, dat het ogenschijnlijk vreemde gedrag rondom de Dividendbelasting, een logische verklaring heeft.
De vraag blijft natuurlijk wel: wat maakt dat wereldleiders anno 2018 er zo gehecht aan lijken, om hun toch vaak zware baan vorm te geven vanuit hun onbewuste wil. Het kan echt gemakkelijker.
Ben jij toe aan een verandering in je gedrag? Lees meer
Column: Waarom kinderen geen spreekwoorden meer leren
Wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje. Dat is een van de vele spreekwoorden die in de zeventiger jaren in mijn hoofd zijn gestampt. Voeg daaraan toe dat appels niet ver van de boom vallen en dat wie het onderste kan uit de wil, de deksel op zijn neus krijgt. En voor je het weet ligt je carrière pad uitgestippeld.
Op jonge leeftijd werden we, en masse, volgestopt met de normen en waarden van de Nederlandse maatschappij. Het waren kleine overtuigingen*, die op latere leeftijd tot grote belemmeringen in ons leven zouden uitgroeien.
*Een overtuiging is een soort van onbewuste besturingsregel in het menselijk gedrag. Zolang er vrijheid in zit gaat het goed, maar zodra het een ‘moeten’ wordt dan gaan ze vroeg of laat opspelen.
Daar schuilt de kern van het probleem. Tegeltjeswijsheden/ spreekwoorden bestaan uit nietsen, nooitsen of altijdsen en hebben een soort van onweerlegbare stelligheid.
En ja, je snapt natuurlijk wel dat je ze met een korreltje zout moet nemen. Maar helaas, daarvoor is het dan al te laat. Ongemerkt zijn ze al werkzaam en je gedrag aan het beïnvloeden.
Eigenlijk was het een fantastische manier om maatschappelijke normen en waarden, op jonge leeftijd bij kinderen in te prenten. Overigens is het maar de vraag of hier destijds een bewuste intentie aan ten grondslag lag.
In elk geval horen spreekwoorden heel erg bij het groepsbewustzijn. Want het zijn spelregels die mensen in groepen helpen, om op een luchtige manier met de beperking ervan om te gaan. Door op een vriendelijke manier te zeggen: zo doen wij dat.
Maar met het opkomende individualisme nam het belang bij groepsregels af. En dat is ook logisch. Want welk kind heeft er belang bij, om op jonge leeftijd al in te prenten dat hij nooit veel zal gaan verdienen? Of probeer een jongere van deze tijd maar eens Oost, West, thuis best uit te leggen.
Kijk maar eens om je heen. Want hoe vaak hoor jij jonge mensen spreekwoorden gebruiken? Gaan ze uitsterven of is er nog hoop voor de liefhebbers van taalschoonheid?
Of misschien moeten we ze een beetje moderniseren:
– oost, west, soms is thuis het best
– apple’s vallen meestal niet ver van een boom
– beter een drone in de hand, dan tien op de vlucht
– hij droomt van schol, hij eet graag tofu
Fundamentals van 7 tot 14 juli in Zuid Frankrijk
Een fascinerende reis, waarin meditaties, persoonlijke inzichten, Katharen verhalen en bezoeken aan historische plekken elkaar afwisselen. Maar bovenal een reis waarin je kunt ervaren wat het betekent, om door de poort van bewustzijnsontwikkeling te stappen. De start van een groot avontuur in jezelf.
Een week waarin je veel nieuwe inzichten opdoet in de wijze waarop je communiceert en creëert. Bovendien ben je in staat om een nieuwe koers voor jezelf uit te zetten. Maar boven dit alles uit, gloort de glimp van verlichting die je zelf tijdens deze training kunt ervaren. Misschien wel het belangrijkste baken, van een nieuwe bestemming.
Dus heb je belangstelling, bezoek dan onze website. Daar vind je een overzicht van alle data.
Column: Oostvaardersplassen
‘De nieuwe wildernis’ film uit 2013 mocht je niet missen. Ineens hadden we ons eigen Planet Earth natuurgebied, verfilmd in een BBC waardige documentaire. Even was het de trots van Nederland.
Misschien heb je, toen je in latere jaren uit het raam van de trein keek, jezelf wel eens afgevraagd waar al die dieren in de enorme kale vlakte van moesten leven. Maar ach de steppen van Mongolië zijn ook kaal en verlaten. Dus dat zal wel goed komen.
En met elk jaar dat ging, zag je de kuddes groeien. Toen werd het gevaarlijk. Want Nederlanders kun je van alles aandoen: Je kunt referenda negeren, je kunt privacy schenden en aardbevingen veroorzaken, maar kom niet aan de dieren. Die zijn onschuldig.
Maar ja, er moest toch iets gebeuren. Al had de natuur al lang in een oplossing voorzien. De geur van deze snackbar had de eerste wolven al aangetrokken. Ze waren uitgenodigd voor een Europees feestmaal, zoals ze vele decennia niet hadden meegemaakt.Helaas er was geen tijd om te wachten op moeder aarde.
Ook de meest voor de hand liggende adviseur, de Partij Van De Dieren, leek even met andere zaken bezig. Gelukkig was er een onderzoekscommissie onder leiding van het CDA. Verstandig, want die zijn goed in heilige huisjes.
Deze commissie concludeerde dat er wat afgeschoten moest worden om de wildbeheerders gelukkig te houden. Daarbij wat natuurlijk verloop en de rest kan worden verdeeld over de grote supermarktketens. Zo heeft iedereen er lol van en kunnen we er weer jaren tegen.
O, dat laatste had je niet meegekregen?
Bij twijfel kun je het melden bij het Europese meldpunt voor nepnieuws.
